Blog 2: mannen, vrouwen en relaties. Zwanger na je 40ste. Nou en?

Mannen, vrouwen, single zijn en relaties. We raken er niet over uitgepraat. Ook in mijn praktijk komen genoeg problemen op dit gebied aan bod. Daarom heb ik besloten om een blogserie hierover te starten. In blog 2 ga ik in op zwanger raken na je 40^ste. Iets waar je als vrouw misschien niet voor kiest. En iets wat ik zelf heb mogen ervaren.

(Foto gemaakt door Michael Abels)

'Je bent toch veel te oud om nog een kind te krijgen?', hoorde ik jaren terug als reactie op mijn kinderwens. En toen ik zwanger bleek te zijn en aan een kennis vertelde dat ik moe en misselijk was, kreeg ik te horen: 'Tja, je bent natuurlijk ook niet meer de jongste.'

Oude mama

Ik ben een 40-plusser. 43 jaar om precies te zijn. Daarnaast ben ik onlangs bevallen van mijn eerste kind. Mijn leeftijd van de daken schreeuwen doe ik niet. Want eerlijk is eerlijk. Ook ik word beïnvloed door maatschappelijke normen en waarden. De gemiddelde leeftijd waarop een Nederlandse vrouw tegenwoordig een kind krijgt is 29. Voor hoogopgeleide vrouwen schijnt deze leeftijd 34 te zijn.

Ik ben met 43 jaar dus officieel gezien oud. En ik pas niet binnen 'het plaatje'. Natuurlijk moet ik er schijt aan hebben. Daarom schrijf ik dit blog. Deels voor mezelf, maar ook omdat ik weet dat er meer 'oudere' vrouwen worstelen met de maatschappelijke normen en waarden, het ouderschap, een kinderwens en hun leeftijd.

Hoe graag we ook willen. Bepaalde dingen hebben we niet altijd in de hand. Dingen zoals kinderen krijgen. Los van leeftijd. Los van vruchtbaarheid. Los van een eventuele partner. Er zijn verschillende redenen waarom ik pas op mijn 43^ste zwanger ben geraakt.

Jong maar geen kinderwens

Om te beginnen had ik op jongere leeftijd, de leeftijd tussen 20 en 30, geen kinderwens. Ik vond kinderen helemaal niet leuk. Op sommige momenten vond ik ze zelfs vervelend. Als er een kind in de buurt was wist ik me geen houding te geven. Ik wist niet wat ik tegen ze moest zeggen en moest er niet aan denken om zwanger te raken, dik te worden en een grote buik te krijgen. Om over de bevalling niet eens te spreken.

Carrièretijger

Daarnaast was ik vooral bezig met mijn carrière. Ik had niet voor niks zo veel gestudeerd en had grote plannen voor mezelf. Ik wilde de wereld verkennen, reizen, carrière maken en onafhankelijk zijn.

Een kind paste daar niet bij. Ook al had ik in die tijd een man met wie ik eventueel voor kinderen zou kunnen kiezen. Vragen van buitenstaanders over wanneer we met kinderen gingen starten, irriteerden me mateloos. Waar bemoeiden al die mensen zich mee? Waarom moet een stel tussen de 25 en 30 per se kinderen krijgen? Omdat het past binnen het maatschappelijk plaatje?

Een collega die ik destijds hierover sprak vond het zelfs een brutale vraag: 'Wat als je samen al een hele tijd probeert om kinderen te krijgen, maar het lukt niet? Hoe pijnlijk is zo'n vraag dan?'

Ja ik wil misschien toch wel kinderen...

Op het moment dat ik wat meer 'klaar' was voor gezinsuitbreiding en de keuze overwoog, gingen mijn man en ik scheiden. Ik was toen 35. Inmiddels ook al oud. Tenminste, volgens maatschappelijke maatstaven. Ruimte om over kinderen na te denken had ik niet. Prioriteit was het opbouwen van een nieuw leven. Een leven zonder mijn ex met wie ik ruim 10 jaar een relatie mee heb gehad. Ik moest mezelf opnieuw ontdekken, als persoon, als vrouw en als kersverse single.

Toen het besef doordrong dat ik gezien mijn leeftijd en kinderwens toch echt wel moest starten met daten, stapte ik de datingwereld in. Over die periode kan ik wel honderden blogs schrijven. Een boek zelfs. Wat heb ik een hoop mannen leren kennen. Leuke mannen, maar ook minder leuke mannen. Mannen aan wie ik te veel tijd heb verspild.

Loslaten doet wonderen

Toen ik bijna de hoop opgaf en eigenlijk besloot: het loopt zoals het loopt. Dan maar geen leuke man en geen kind, leerde ik mijn huidige partner kennen. Ik was toen 41. Inmiddels wist ik precies waar ik een leuke man op moest screenen. Dat klinkt misschien gek, maar vanuit psychologisch oogpunt zijn daar richtlijnen voor. Ik wist bij date 2 al. Dit is de man met wie ik graag een kindje zou willen. Nu 2 jaar later is mijn wens uitgekomen. En is Emily Jeane vorig jaar november geboren.

Ja, een vrouw is minder vruchtbaar naarmate ze ouder wordt. En ja, er zijn verhoogde risico's op het krijgen van een kindje na je 40^ste. Maar sommige dingen heb je niet altijd in de hand. Zoals het leren kennen van een leuke partner. En het krijgen van een kind. Hoe graag we ook willen, het leven is niet altijd te controleren of plannen. Een kinderwens moet je voelen, niet aangepraat worden omdat je toevallig de juiste leeftijd hebt.

Ja, ik ben ouder, maar daardoor wijzer, relaxter en gelukkiger dan dat ik op jongere leeftijd voor kinderen zou kiezen. En daar zal mijn dochtertje zeker van profiteren.

Lees ook deze blogs:

Waarom kan ik mijn ex niet loslaten? (Ook al is dat beter)

Sociale druk op vrouwen om kinderen te krijgen

8 tips om foute mannen of vrouwen te herkennen

8 tips om de ware liefde te ontmoeten

Naast bloggen over uiteenlopende onderwerpen waaronder relaties en geluk werk ik als psycholoog, trainer, docent en coach. Ik geef presentaties, trainingen en coachingstrajecten.

Mijn expertise is mentale fitheid en het trainen van deze fitheid. Mentaal fitte mensen gaan op een goede manier om met tegenslagen, (werk)stress en negatieve gedachten. Daarnaast zijn mentaal fitte mensen tevreden en gelukkig met zichzelf en hun leven. Wil je weten of ik iets voor jou of jouw organisatie kan betekenen? Kijk dan in mijn dienstenaanbod of stuur een e-mail naar info@louisehildebrand.nl.