Mei 2010. Het moment waarop ik nationaal trainer voor Bodybalance werd. Precies acht jaar later neem ik officieel afscheid van deze rol. Het was een moeilijke beslissing, maar de komst van mijn dochtertje Emily en grote nieuwe opdrachten voor mijn bedrijf maakten de keuze makkelijker. Geen nationaal trainer meer...

En toen was ik zwanger. Wat was ik blij toen ik erachter kwam! (Lees ook dit blog). Tegelijkertijd was ik ook een beetje onzeker en bezorgd. Want, hoe moest ik dat gaan doen met sporten en lesgeven? Wat mag ik allemaal wel? En wat mag ik allemaal niet? En hoe ga ik dat doen met mijn groepslessen? Want hoe leuk ik lesgeven ook vind, de veiligheid van mijn kindje gaat boven alles.

Begin juni was het dan zover. De grootste Les Mills Trainer Summit ooit werd gehouden in Spanje. Maar liefst 430 trainers uit verschillende landen kwamen 3 dagen bij elkaar. Niet alleen Europese landen waren vertegenwoordigd. Dit keer waren er ook trainers uit China, Japan, Brazilië en Argentinië naar het kleine Spaanse dorpje Punta Umbria gekomen.

In blog 2 ben ik al kort ingegaan op de teamtraining. In dit blog ga ik er wat dieper op in. Een teamtraining is niet zomaar gefikst en geregeld. Juist omdat alle nationaal trainers verspreid wonen door Nederland en België. Daarnaast werken de meeste nationaal trainers als freelancer voor Les Mills en hebben ze ook nog andere bezigheden en activiteiten.

Het was een spontane actie, meedoen met de CXWORX-opleiding. Een Les Mills programma dat in een half uur je CORE traint: je buik-, rug- en bilspieren. Ik dacht: dat moet te doen zijn. Ook al was het een tijdje geleden dat ik CXWORX had gedaan. En dat heb ik geweten. Wat had ik het zwaar! En wat had ik een bekrompen beeld van dit programma.

Het uur van de waarheid. Als trainers gaan we nu met de billen bloot. Want hoe groot is ons ego eigenlijk? Zijn we allemaal arrogant? En vinden we onszelf beter dan instructeurs?

In aanloop op de kwartaaldagen waarop instructeurs de nieuwe Les Mills-lessen krijgen, wordt er van alles georganiseerd en geregeld. Er is een algemene trainervergadering, er wordt per Les Mills programma een teamtraining gehouden, de workshop en de masterclass worden besproken en, niet geheel onbelangrijk, de Reebok-kleding wordt op elkaar afgestemd.

Het moment waarop ik als trainer de nieuwe muziek en release krijg van Bodybalance. Dat blijft altijd een spannend moment! Welke muziek zou zijn gekozen? Hoe zien de bewegingen eruit? Is de release zwaar? Hoe bewegen de presenters? Zijn ze een rolmodel voor mij? Of zie ik een uitdaging om een track beter neer te zetten?

Wat doet een nationaal trainer allemaal? Wat komt er bij kijken? En wat wordt er precies van een nationaal trainer verwacht? In 2017 zal ik elke maand in mijn rol als nationaal trainer Bodybalance een kijkje achter de schermen geven.

Als nationaal Bodybalance-trainer bij Les Mills gaat mijn rol verder dan het presenteren van een nieuwe release of rolmodel zijn op het podium. Een belangrijk onderdeel van mijn werkzaamhedenis het geven van opleidingen. Tijdens een Bodybalance-opleiding worden deelnemers opgeleid tot Bodybalance-instructeur.

Zet 300 Les Mills trainers uit Europa in Ibiza en wat krijg je dan? Juist. Inspiratie, passie en vooral veel energie! Vorige week ben ik met 12 trainers uit het NL/BE trainerteam naar de European trainer summit in Ibiza geweest. Een event waar we werden bijgeschoold en op de hoogte werden gebracht van de nieuwste ontwikkelingen van Les Mills.

'Ik hoor al jaren hetzelfde van mensen om me heen. Dat ze het druk hebben en dat ze moe zijn. Ik snap niet waarom ze er niks aan doen.' Vanochtend na de yogales bij Achmea Oss sprak ik met enkele dames over van alles en nog wat. Daar rolde ook deze interessante vraag uit. Want inderdaad. Waarom doen mensen niks als ze signalen van hun lijf krijgen dat er iets aan de hand is?

Mensen houden van hokjesdenken. Zodra ze een beeld van een situatie hebben gevormd blijft dat beeld als een kras op een steen in het geheugen gegrift. Dat geldt ook voor meningen over mensen. Al bij het eerste contact krijgen mensen een stempel. Aardig. Niet aardig. Arrogant. Afstandelijk. Open. Vriendelijk. Luidruchtig. Introvert. Slim, dom... Dat helpt om de wereld overzichtelijk te houden.

Ik hou niet van het woordje moeten, maar dit keer doe ik het toch. Iedereen zou aan de yoga moeten! Niet alleen is yoga goed voor het lichaam, juist voor je geest doet yoga wonderen. En denk je nu: dat geitenwollensokkerige is niks voor mij? Gooi dan deze overtuiging overboord, want er zijn net zoveel yogavormen als dat er smaken chips zijn.

Twintig koppies kijken me vragend aan. 'Jullie mogen naar huis. Nee, dat is echt geen grap. Jullie blijven zo mooi zitten, maar er komt nu echt niks meer.' 'Joh, gooi er gewoon nog een masterclass achteraan', werd er nog lachend geroepen. Ongelooflijk. Wat een leergierigheid van de twintig Bodybalance- instructeurs in opleiding. Ik dacht dat ze gesloopt waren na twee dagen de opleiding te hebben gevolgd. Niet dus. Of waren ze gewoon zo moe dat ze geen puf meer hadden om op te staan?

Zaterdagmiddag 15.25 uur. Ijsberend en diep in- en uitademend sta ik achter het podium. Het vooruitzicht: Bodybalance 52. Mijn allereerste workshop-presentatie als nationaal trainer met een paar honderd instructeurs voor m'n neus. In gedachten heb ik zin om te gillen. Om keihard weg te rennen. Allerlei doemscenario's spoken door m'n hoofd. Wat als ik begin te stotteren? Een black-out krijg? Praat met een trillende stem? En wat als mensen de workshop niet interessant vinden? Ja, wat dan?