Weinig docenten wilden de laptop in hun klaslokaal inzetten. IPads, nee hoor, niet voor ons. Ict-integratie in het onderwijs? Moeizaam. En diegenen die wél ict in het onderwijs integreerden liepen voorop. Dat was in de tijd dat ik hoofd- en eindredacteur was van het magazine Vives, 25 jaar geleden. Als broekie was ik super gedreven om samen met mijn collega's dit magazine succesvol te maken.

Jij bent de ideale ouder. Als je kind problemen heeft met vriendjes of vriendinnetjes, dan los jij die op. Problemen in de klas? Jij gaat zo snel mogelijk naar school voor een gesprek met de docent. Vindt je kind een sollicitatiegesprek spannend? Je gaat gewoon mee. Natuurlijk houd je niet zijn of haar hand vast, dat zou uiteraard te ver gaan. En ach, die inschrijving voor de hogeschool, die regel jij wel. Dan wordt het tenminste gedaan.

Afgelopen maandag was mijn dochtertje jarig. 6 jaar alweer! Na een dag waarop ik haar zag genieten, lachen, dansen en zingen vroeg ik haar: 'Heb je een leuke dag gehad?' 'NEE!', riep ze uit.

Bij mijn kapper Liza heb ik altijd de leukste gesprekken. Zo sprak ik afgelopen woensdag met haar over jongvolwassenen en de ervaring die zij met deze doelgroep heeft, aangezien zij ook werkgever is van deze doelgroep.

'Hoi Louise en Wout, ik krijg jullie helaas niet te pakken, maar Emily heeft buikpijn. Kan iemand haar ophalen?'

Via de school-app kreeg ik gisteren dit bericht. Natuurlijk halen we haar op. Ze was de afgelopen dagen al een beetje snotterig en hangerig, dus verbaasd was ik niet.

Kunnen we ook te ver gaan bij het optimaliseren van mentale gezondheid of het streven naar geluk? Ik denk van wel. Als je altijd streeft naar geluk voor jezelf en voor je kinderen, als je krampachtig pijn en teleurstellingen wilt voorkomen, dan bouw je geen weerstand of veerkracht op. En veerkracht opbouwen, dat start al op jonge leeftijd.

Blij zijn met kleine dingen. Genieten. Vrolijk zijn. Weinig storende gedachten hebben of angst. Wie wil dat niet? Mijn tweejarig dochtertje Emily is voor mij een inspiratie. Leer van de manier waarop zij in het leven staat. Misschien dat jouw leven, net zoals mijn leven, ook relaxter en prettiger wordt.

20 mei wordt Emily officieel een peuter. Het afgelopen anderhalf jaar dacht ik nog vaak: goh, wat is ze toch een gemakkelijk, rustig, vrolijk en lief meisje. Alle verhalen over stress en irritatie tijdens het moederschap, daar herken ik me nauwelijks in. Zo denk ik nu: de rust is over. Emily zoekt grenzen op en ik moet heel bewust zijn in mijn gedrag en de dingen die ik zeg.

In een vorige mama-blog schreef ik het al. Wat gaat de tijd toch snel! Zo loop je rond met een dikke buik en zo stapt je kindje vrolijk de kamer rond en is ze officieel een dreumes.

Emily is namelijk 1 jaar oud. 14 maanden oud om precies te zijn. Ze loopt apetrots rond, kijkt helder de wereld in en brabbelt er vrolijk op los. Nog steeds geniet ik elke dag van haar. Wat is ze toch een heerlijk meisje!

Basisschoolleerlingen die extra volgers kopen om erbij te horen. Ouders die volgers kopen om de populariteit van hun kind te vergroten. Zeggen dat je leven in duigen valt als Instagram wegvalt. Na het zien van de documentaire #followme van de VPRO ben ik me nog meer bewust van de keerzijde van sociale media. Want hoe gezond is het als Instagram jouw leven gaat bepalen?

Nog steeds ben ik elke dag blij als ik mijn dochtertje Emily zie. Van een kleine ukkepuk is ze al echt een klein meisje geworden dat nieuwsgierig de wereld verkent. Ze is vrolijk, tevreden en erg beweeglijk. Ze wil alles pakken en vooral alles in haar mond stoppen. En wat vind ik het toch snel gaan allemaal!

Verkleinwoordjes gebruiken. Liedjes zingen. Praten in de derde persoon (Mama komt er zo aan!) Ik had niet gedacht dat ik dat ooit zou doen. En toch doe ik het. Alsof een totaal ander mens mij heeft overgenomen.