2024. Hét jaar om het anders te doen. Beter. Gezonder. Rustiger. Inmiddels heb ik al veel goede voornemens in mijn omgeving gehoord zoals: 'En nu ga ik echt afvallen, gezonder eten, meer sporten, beter op m'n geld letten, meer zelfliefde geven, minder hard werken of een betere werk-privébalans houden.' Vaak blijft het bij niet-concrete uitspraken waardoor de kans op succes klein is. Wil jij ook dat jouw voornemen mislukt? Volg dan deze 8 tips. Succes gegarandeerd.
Ik ben ze vaak genoeg in de spreekkamer tegengekomen. Mensen die vooral erg goed voor anderen kunnen zorgen, maar niet voor zichzelf. Met als gevolg stress, onrust of burn-out gerelateerde klachten. Zichzelf overbelasten doen mensen natuurlijk niet expres. Het sluipt erin. Vanwege een hoog verantwoordelijkheidsgevoel. Extra werk dat gedaan moet worden. Of een druk gezin waarvoor gezorgd moet worden. Goed voor jezelf zorgen is dan extra belangrijk. Maar waarom is dat zo moeilijk? En hoe kun je ervoor zorgen dat je niet ziek wordt door je werk, gezin, vrienden of andere verplichtingen?
Blij zijn met kleine dingen. Genieten. Vrolijk zijn. Weinig storende gedachten hebben of angst. Wie wil dat niet? Mijn tweejarig dochtertje Emily is voor mij een inspiratie. Leer van de manier waarop zij in het leven staat. Misschien dat jouw leven, net zoals mijn leven, ook relaxter en prettiger wordt.
Vorige week kreeg ik deze e-mail: "Ik kwam je artikel tegen op jouw website 'Zwangerschap en je hormonen. De (slechte?) relatie met je partner'. Het is zo herkenbaar. Ondanks dat het herkenbaar is, maakt het je relatie ook zo onzeker."
Afgelopen week kreeg ik een e-mail met een confronterende vraag: Er is bijna niets te vinden over hoogzwanger je moeder verliezen. Fijn om jouw blogs hierover te lezen. Ik voel eindelijk herkenning omdat ik hetzelfde heb meegemaakt. Eigenlijk heb ik een vraag: hoe ben jij hiermee omgegaan?
20 mei wordt Emily officieel een peuter. Het afgelopen anderhalf jaar dacht ik nog vaak: goh, wat is ze toch een gemakkelijk, rustig, vrolijk en lief meisje. Alle verhalen over stress en irritatie tijdens het moederschap, daar herken ik me nauwelijks in. Zo denk ik nu: de rust is over. Emily zoekt grenzen op en ik moet heel bewust zijn in mijn gedrag en de dingen die ik zeg.
Onlangs sprak ik een HR-manager over het ziekteverzuim binnen haar bedrijf. "Ons ziekteverzuim is best hoog. Wat mij opvalt is dat medewerkers die omvallen vaak jonge ouders zijn. Normaalgesproken kunnen onze medewerkers het werk goed aan. Maar met een jong kind niet meer."
In een vorige mama-blog schreef ik het al. Wat gaat de tijd toch snel! Zo loop je rond met een dikke buik en zo stapt je kindje vrolijk de kamer rond en is ze officieel een dreumes.
Emily is namelijk 1 jaar oud. 14 maanden oud om precies te zijn. Ze loopt apetrots rond, kijkt helder de wereld in en brabbelt er vrolijk op los. Nog steeds geniet ik elke dag van haar. Wat is ze toch een heerlijk meisje!
12 september 2017. De dag dat mijn moeder is overleden. Het is nu bijna een jaar later en er zijn genoeg momenten dat ik nog steeds niet kan geloven dat ze dood is. Dit afgelopen jaar is best intens geweest. Hoogzwanger mijn moeder verliezen, mijn leven weer oppakken, wennen aan een nieuwe situatie met een kind. Achteraf gezien heb ik mijn situatie misschien wat onderschat.
Nog steeds ben ik elke dag blij als ik mijn dochtertje Emily zie. Van een kleine ukkepuk is ze al echt een klein meisje geworden dat nieuwsgierig de wereld verkent. Ze is vrolijk, tevreden en erg beweeglijk. Ze wil alles pakken en vooral alles in haar mond stoppen. En wat vind ik het toch snel gaan allemaal!
Mannen vallen op jongere vrouwen. Vrouwen vallen op oudere mannen. Dit vinden we niet gek. Toch zie ik steeds meer het tegenovergestelde. Vrouwen die een relatie krijgen met een veel jongere man. Dit hoeft geen probleem te zijn. Of toch wel?
Het huishouden. Zorgen voor de kinderen. Dingen organiseren en regelen. Werken. Aandacht geven aan je partner. Tijd besteden aan je vrienden. En oh ja. Eigenlijk moet je ook tijd inplannen voor jezelf. Als mama heb je een hoop dingen te doen. Dingen die perfect afgehandeld moeten worden.
Verkleinwoordjes gebruiken. Liedjes zingen. Praten in de derde persoon (Mama komt er zo aan!) Ik had niet gedacht dat ik dat ooit zou doen. En toch doe ik het. Alsof een totaal ander mens mij heeft overgenomen.
Mannen, vrouwen, single zijn en relaties. We raken er niet over uitgepraat. Ook in mijn praktijk komen genoeg problemen op dit gebied aan bod. Daarom heb ik besloten om een blogserie hierover te starten. In blog 2 ga ik in op zwanger raken na je 40ste. Iets waar je als vrouw misschien niet voor kiest. En iets wat ik zelf heb mogen ervaren.
20 november 2017 ben ik bevallen van een prachtige, gezonde dochter: Emily Jeane Dapperen. Aan de ene kant is het ontzettend kort geleden. Aan de andere kant lijkt het ook alsof ze er altijd is geweest. Bijzonder om te merken hoe snel je aan een nieuwe situatie went. Hoewel er natuurlijk ook genoeg uitdagingen zijn geweest.
Groepsbijeenkomsten volgen samen met andere zwangere dames. En dat als alternatief voor 1-op-1 afspraken met een verloskundige. Heb ik daar wel zin? En hoe zinvol is dat?