Liefdesrelaties kunnen fantastisch zijn. Ze geven je plezier, steun, genegenheid, vriendschap, intimiteit, liefde en misschien wel passie en vuur. In het begin gaat alles soepel. Je wilt zoveel mogelijk tijd met je nieuwe vlam doorbrengen en alles is perfect. Je gevoel van geluk kan niet meer stuk! En na een tijdje, of dat nou na een paar maanden is of na jaren, begint voor veel stellen de ellende. Hij geeft je niet waar je behoefte aan hebt. Haar gedrag is onuitstaanbaar. Het wordt tijd dat je partner verandert. Tenminste, dat vind jij. Maar hoe realistisch is dat? Wat kun je wel, en wat kun je niet verwachten van je partner?
Roze bril wordt zwart
In het begin vind je de ander fantastisch dus 'pik' je meer van de ander. Luistert hij niet zo goed naar je? Dan zeg je: 'Ach, maar hij is zo lief en zorgzaam.' En is zij enorm slordig in huis, maar tegelijkertijd enorm sexy, dan zie je haar 10 paar rondslingerende schoenen met plezier over het hoofd. Totdat lief zijn en sexy zijn veranderen in eisen waar de ander onmogelijk 100% van de tijd aan kan voldoen. Langzaamaan wordt jouw partner de grootste bron van frustratie. Je wordt misschien wel boos, nonchalant, opstandig of onverschillig omdat je niet krijgt waar jij recht op denkt te hebben. Misschien herken je een van de volgende gedachten:
'Je hebt geen tijd voor mij. Je bent alleen maar bezig met je werk, je vrienden, voetbal en/of de kroeg.'
'Je hebt nooit zin in seks. En veel aan je uiterlijk doe je de laatste tijd ook niet meer.'
'Je luistert niet maar me. En interesse in mijn bezigheden heb je al helemaal niet.'
'Je moet begrip tonen voor mijn situatie en mijn gevoelens. Zo moeilijk is dat toch niet?'
'Je moet er voor me zijn als ik dat nodig heb. Je ziet het toch als ik me rot voel?'
'Je moet wel moeite voor me doen. Hoe kan ik anders weten of je echt om mij geeft?'
Doe wat ik wil!
We eisen van onze partners dat ze precies doen wat wij willen. Ze moeten naar onze pijpen dansen. Altijd en overal. Het liefst kneden we man- of vrouwlief totdat hij of zij voldoet aan het plaatje van de ideale partner. En partnerlief moet daar natuurlijk gewoon in meegaan. Want dat heb je toch zeker over voor je relatie? Je moet toch rekeninghouden met elkaar? Ja en nee.
Een relatie kan ontzettend veel bieden, maar wel wanneer beide partners gelijkwaardig en met evenveel liefde en aandacht geven en ontvangen. Hoezo MOET de ander tijd voor jou vrijmaken? En waarom MOET jouw partner er voor je zijn als jij dat nodig hebt? Natuurlijk is het prettig als een partner jou geeft waar je naar verlangt, maar zodra je gaat stampvoeten en eisen gaat de lol er voor je partner snel vanaf. Dan snap ik wel dat je partner liever met zijn of haar vrienden weggaat dan 'iets leuks' gaat doen met jou.
In vrijheid een relatie aangaan
Hoe meer je in vrijheid een relatie met elkaar hebt, hoe liefdevoller je met elkaar omgaat. Als je partner dan dingen voor je doet, dan is dat vanuit oprechtheid, niet omdat hij of zij bang is om jou boos, teleurgesteld of gefrustreerd te maken. En dat voelt voor jou uiteindelijk veel prettiger.
Je kunt je wensen uiten, erover praten, vragen wat de ander vindt van jouw wensen en kijken naar mogelijkheden om jouw wens in vervulling te laten komen. Maar voorkom dat je boos wordt, verwijten gaat maken of als een klein kind gaat manipuleren. Dat werkt averechts en doet je relatie geen goed. Jij bent verantwoordelijk voor jouw eigen geluk. En als je dan ook nog een fijne partner hebt waar je een prettige tijd mee kunt doorbrengen, dan is dat mooi meegenomen.
Mentaal fitte mensen gaan gelijkwaardige (liefdes)relaties aan. Ze voorkomen dat ze hun partner manipuleren om te krijgen wat ze willen. Daarnaast stellen ze hun partner niet verantwoordelijk voor hun eigen geluk. Loop jij vast in je relatie en voel jij je daardoor ongelukkig? Misschien kan ik je verder helpen. Ik geef workshops op gebied van mentale fitheid en coachingstrajecten om jouw mentale fitheid te versterken. Stuur me gerust een mailtje voor meer informatie.