Verkleinwoordjes gebruiken. Liedjes zingen. Praten in de derde persoon (Mama komt er zo aan!) Ik had niet gedacht dat ik dat ooit zou doen. En toch doe ik het. Alsof een totaal ander mens mij heeft overgenomen.
De bloedserieuze Louise is vervangen door mama Louise. En deze Louise speelt en zingt erop los. Ik ben verbaasd als er plotseling een nieuw zelfverzonnen liedje uit mijn mond komt. Het Tummy Tub-liedje, het slaap-liedje, het Emily-liedje. Sommige liedjes zing ik voor en tijdens een bepaalde activiteit zodat ons dochtertje leert wat er komen gaat (psycholoog Louise blijft stiekem op de achtergrond).
Emily vindt het allemaal prachtig. Na 4,5 maand kan ze al zoveel meer dan als pasgeboren baby. Ze is helder. Kijkt nieuwsgierig rond. Speelt. En doet al flink wat pogingen om te kruipen. Wij als ouders weten beter hoe zij communiceert en zij weet beter hoe wij met haar omgaan.
Gebroken nachten
Meest gestelde vraag van mijn omgeving is: 'Slaapt ze al door?' Uh nee. Sterker nog. Standaard komt ze 2 keer per nacht (bijvoorbeeld om 02.00 en om 05.00 uur) voor een voeding. Vind ik dat erg? Ja en nee. Natuurlijk zou het fijn zijn als ik 's nachts door kan slapen. En ja, het moment dat ik wakker word van haar hongergeluidjes is even moeilijk. Maar zodra ze mij aankijkt met haar poppenogen en ze begint te lachen dan is het goed.
Ik weet dat ik hierin verandering kan brengen door over te stappen op kunstvoeding. Maar eerlijk is eerlijk. Ik vind het geven van borstvoeding nog veel te bijzonder. En hoe mooi is het dat moeder natuur dit allemaal voor mij regelt?
Doodmoe?
Ben ik dan niet ontzettend moe? Ja, er zijn zeker dagen dat ik een stuk minder fit ben dan ik zou willen. Met als gevolg dat ik bloedchagrijnig ben en het liefste alleen ben of met Emily. Maar eigenlijk vind ik het best meevallen met de moeheid. Als ik me extreem moe voel, dan probeer ik ergens op de dag bij te tanken. En dat scheelt enorm.
Daarnaast heeft dit ook te maken met hoe je naar de situatie kijkt. Ik accepteer de situatie zoals deze is. Ik kies voor borstvoeding. Moedermelk is nu eenmaal licht verteerbaar. Dus wordt Emily 's nachts vaker wakker.
Ik maak er geen drama van. Ik zeur en klaag niet. En ik zoek oplossingen om alsnog mijn rust te pakken. (Oké, en soms mopper ik op mijn partner Wout, hij is dan mijn pispaal). Maar als ik elke dag zou benadrukken hoe vervelend het is dat ik 's nachts niet doorslaap, dan wordt het in mijn hoofd een groot probleem. En dat is juist wat ik niet wil!
Te snel te veel willen
Vrij snel na mijn bevalling dook ik volop in mijn werk, waardoor ik 'vergat' dat mijn lichaam ook rust nodig heeft. En ik 'vergat' dat een nieuwe gezinssituatie ook tijd nodig heeft om z'n draai vinden.
Ik heb het idee dat meer vrouwen hier last van hebben. Te snel te veel willen. Het mooie is dat je lichaam vanzelf een seintje geeft als het niet goed gaat. Extreme vermoeidheid, chagrijnig zijn, een kort lontje hebben. Voor mij zijn dat genoeg signalen om meer rustmomenten te pakken.
Het fijne is dat ik zzp'er ben en daardoor de vrijheid heb om zelf mijn opdrachten te kiezen. Daarnaast ben ik blij dat ik afspraken kan afstemmen met mijn opdrachtgevers, cliënten en Wout. Zo hoeft Emily niet naar de kinderopvang en kan ik veel tijd met haar doorbrengen.
Werken doe ik op momenten dat Emily slaapt. En ja, ik werk wat vaker in de avonden en in het weekend. Maar boven alles geniet ik volop van mijn gezin en alle andere kleine dingen uit het leven.
Blije mama
Als gezin vinden komen we de laatste weken veel vaker buiten de deur. Met borstvoeding word ik ook steeds gemakkelijker. Of ik nou op een wc of in de auto borstvoeding moet geven. Het is verdomde handig dat ik mijn baby altijd kan voeden. Wel was het even wennen dat ik van voeding naar voeding mijn activiteiten moet plannen. Ik heb altijd in mijn achterhoofd dat Emily op tijd moet eten. Maar ook dat blijkt vooral een kwestie van accepteren, doen en er vooral geen drama van maken.
Ik kan oprecht zeggen dat ik een happy mama ben. Emily is een blije en tevreden baby die nauwelijks stress lijkt te hebben (behalve als ze geen cm vooruit komt met haar kruippogingen). Elke dag opnieuw ben ik dankbaar dat wij haar hebben gekregen. En juist daardoor geniet ik van elk moment dat ik bij haar ben!
Naast bloggen over uiteenlopende onderwerpen waaronder mijn zwangerschap, relaties en geluk werk ik als psycholoog en coach. Ik geef presentaties, trainingen en coachingstrajecten.
Mijn expertise ligt op het gebied van mentale fitheid en het trainen van deze fitheid. Mentaal fitte mensen gaan op een goede manier om met (werk)stress en negatieve gedachten. Daarnaast zijn mentaal fitte mensen over het algemeen tevreden en gelukkig met hun leven.
Wil je weten of ik iets voor jou of jouw organisatie kan betekenen? Kijk dan in mijn dienstenaanbod of stuur een e-mail naar info@louisehildebrand.nl.