Deze week ben ik bijna 8 maanden zwanger. Ofwel 34 weken. Wat is de tijd snel gegaan! Waar ik voorheen dacht: wat duurt 9 maanden lang, denk ik nu: nog maar een maandje. En dan is ons kleine meisje er al. Sterker nog: officieel mag ze over 3 weken al komen. Bij 37 weken is er namelijk geen sprake meer van vroeggeboorte.
Ups en downs
Het is een hectische periode geweest vol ups en downs. Grootste down is het overlijden van mijn moeder, nu een maand geleden.
Na het overlijden van mijn moeder heb ik mijn werk flink naar achteren geschoven. Iets wat ik normaalgesproken niet zo snel zou doen. Ik heb bijna al mijn trainingen, opdrachten en lesgeefactiviteiten gecanceld zodat ik me, ondanks het verdriet, toch kon focussen op een goede en gezonde zwangerschap. De enige werkafspraken die ik heb laten staan zijn de 1-op-1 gesprekken. Iets wat me weinig energie kost en ook flink wat energie geeft.
Genieten of niet?
"Hopelijk kun je wel genieten van je zwangerschap", is me vaak gevraagd. Ja en nee. Het is een dubbel gevoel. Zelf moeder worden en je moeder op zo'n plotselinge en pijnlijke manier verliezen. Toch heb ik me, ondanks mijn verdriet, altijd dankbaar gevoeld dat ik op 43-jarige leeftijd nog op natuurlijke wijze zwanger ben geraakt.
Ik vind het namelijk niet vanzelfsprekend om zwanger te zijn. En geniet er daarom ook zeker van. Ik ken namelijk genoeg vrouwen (jong en wat ouder) die graag moeder willen worden, maar waarbij hun wens (nog?) niet in vervulling gaat. Of dat nou is vanwege hun persoonlijke situatie zoals single zijn, of omdat het niet lukt met hun partner.
Op gebied van mijn zwangerschap heb ik weinig te klagen. Ja, ik heb extra controles gehad vanwege mijn placenta die veel te laag lag, maar die situatie heeft zich helemaal hersteld.
Te weinig aankomen?
Ook heb ik me even zorgen gemaakt over mijn gewicht. Omdat ik zo weinig aankwam en een relatief kleine buik heb, kreeg ik vaak de opmerking: "Je zal wel een klein kindje krijgen." En: "Hopelijk groeit je kindje goed." Voor de beeldvorming: ik ben nu met 34 weken zo'n 6 kilo aangekomen. Gemiddeld komen vrouwen tijdens de hele zwangerschap kennelijk zo'n 12 kilo aan.
Nu blijkt dat het aantal kilo's dat je aankomt niks zegt over de grootte van de baby. Uit alle echo's is gebleken dat onze baby prima groeit en qua groeicurve zelfs ietsjes boven het gemiddelde ligt. "De slankste dames kunnen de grootste baby's krijgen en het minste aankomen. Eigenlijk is het niet eerlijk!", grapte mijn verloskundige. Ik heb dus gewoon enorme mazzel.
Eet ik wel goed?
Aan mijn voedingspatroon zal het niet liggen. Ik eet meer dan normaal en snoep meer dan normaal. Voordat ik ga slapen eet ik meestal nog een boterham met kaas of een bakje met Griekse kwark en fruit. Soms word ik 's nachts wakker en snaai ik iets uit de keuken. Of dat nou een restje avondeten is, een bami-soepje, brood met kaas of fruit.
Het wordt toch wat zwaarder
Sinds deze week begin ik het fysiek toch wel wat zwaarder te krijgen. Lang lopen zit er niet meer in en aan intensief sporten moet ik niet meer denken. Wel heb ik behoefte aan matige beweging zoals fietsen of zwemmen. Bodybalance en yoga, daar doe ik ook nog aan. Maar dan veel minder intens, korter, en vooral op mijn eigen tempo. Sporten zou ik het niet meer noemen.
Mijn buik staat 's avonds en 's nachts vaak superstrak, alsof mijn buik van binnenuit wil exploderen. Of alsof ik te weinig huid heb om de groei van de baby bij te houden. Dan is het enige wat ik wil doen liggen. En daar geef ik dan graag aan toe.
Nachtbraker
Slapen gaat gek genoeg de laatste paar weken wat beter. Ik word wel een aantal keren per nacht wakker om te plassen (dat word ik al sinds het begin van de zwangerschap), maar het lijkt wel alsof mijn lichaam eraan gewend raakt. Ik word 's ochtends namelijk minder moe wakker. Ook het feit dat ik alleen op mijn linkerzijde kan slapen begint aardig te wennen.
De laatste loodjes wegen het zwaarst zeggen ze. Ik vind het gelukkig meevallen. Elke beperking die ik tegenkom is even wennen, maar relativeren helpt enorm. Beperkingen en kwaaltjes horen erbij. Zo sta ik er tenminste vandaag in. Maar wie weet denk ik er volgende week weer anders over. Wordt vervolgd.
Lees ook deze zwangerschapsblogs:
Zwangerschap, buikspieren trainen en lesgeven
25 weken zwanger. Hoe heb ik de afgelopen periode beleefd?
Zwangerschap en hormonen: de (slechte?) relatie met je partner
Heb je ideeën voor een blog over zwangerschap? Stuur gerust een mailtje naar info@louisehildebrand.nl. Misschien kan ik er een blog over schijven.
Naast bloggen over uiteenlopende onderwerpen waaronder mijn zwangerschap en geluk werk ik als psycholoog, trainer en coach. Ik geef presentaties, trainingen en coachingstrajecten. Mijn expertise is mentale gezondheid en onderwerpen die hiermee te maken hebben. Denk bijvoorbeeld aan werkstress en het versterken van je veerkracht en weerbaarheid. Kortom: beter in je vel zitten! Wil je weten of ik iets voor jou of voor jouw organisatie kan betekenen? Kijk dan in mijn dienstenaanbod of stuur een e-mail naar info@louisehildebrand.nl.