Laatst stond ik nietsvermoedend op een parkeerplaats te wachten totdat een dame, zo'n acht meter verderop, vanuit haar parkeerplek achteruitreed. Ze reed met zo'n enorme snelheid naar achteren dat ze tegen mijn auto botste.
Ze stapte vrolijk uit en zei: 'O, ik dacht dat u wel zag dat ik achteruitreed zodat u een stuk naar achteren kon rijden.' Ik was perplex. Zij reed veel te hard naar achteren, had niet goed gekeken of dat wel kon, botste tegen mijn auto en vond ook nog eens dat ik naar achteren had moeten rijden!
Iedereen doet het weleens
Dit is een overdreven voorbeeld van wijzen, afschuiven en de schuld volledig bij een ander leggen. Als je erbij stilstaat doe je het waarschijnlijk vaker dan je zelf denkt.
'Ik en mijn partner hebben ruzie. Hij/zij staat niet open voor mijn verhaal.'
'Mijn collega en ik kunnen niet samenwerken. Hij/zij moet veranderen.'
'Mijn werkdruk is veel te hoog. Mijn baas geeft me te veel werk.'
'Mijn familieleden claimen me. Ze moeten normaal doen.'
Natuurlijk tref jij geen blaam
Door in deze gevallen de schuld bij de ander te leggen hoef je niet na te denken over wat jij zelf aan de situatie hebt bijgedragen. Want stel je voor: dan moet je misschien wel erkennen dat jij ook fouten maakt en niet perfect bent. Of accepteren dat je je situatie voor een groot deel zelf heb gecreëerd. Nee, liever zit je in een slachtofferrol totdat anderen naar jouw pijpen gaan dansen.
Ja, geef me extra werk, graag zelfs!
Neem als voorbeeld werkdruk, een voorbeeld uit eigen ervaring. Als jonge, net afgestudeerde enthousiasteling in mijn eerste baan wilde ik natuurlijk een goede indruk achterlaten op mijn baas. Dus zei ik altijd ja op werk dat hij me toeschoof. In de eerste plaats omdat ik dacht dat dit bij mijn takenpakket hoorde en op de tweede plaats omdat ik graag een goede indruk wilde achterlaten. Het werk steeg me boven het hoofd en in plaats van dit eerlijk toe te geven, ging ik harder werken, overwerken en plande ik weekenden in om het werk af te krijgen.
Slachtoffer van mijn eigen situatie
Mijn baas was natuurlijk erg tevreden. Ik niet. Ik voelde me slachtoffer van mijn eigen situatie en dacht dat het allemaal aan mijn baas lag. Hij moest stoppen met me zoveel werk te geven. Hij moest zien en aanvoelen dat ik het werk deed van drie man. Maar als ik niet zeg waar mijn grens is, dan kan hij er geen rekening mee houden. Ik creëerde dus zelf voor een groot deel mijn overbelaste situatie.
Durf te kijken naar je eigen rol
Door te kijken naar jouw rol in de situatie neem je het heft in eigen handen. Natuurlijk is dit niet altijd mogelijk. Juist omdat je bij conflicten te maken hebt met anderen en op anderen heb je niet altijd invloed. Op jezelf wel! Dus kijk eens wat je zelf aan je situatie kunt veranderen. Communiceer je wel eerlijk en duidelijk genoeg? Sta jij open voor de mening van je partner/werkwijze van je collega? Heb jij naar je familie uitgesproken wat je wensen en behoeften zijn?
Verandering begint bij jezelf. Wat kan jij doen of zeggen om je situatie in positieve zin te veranderen?
Uiteindelijk geeft het nemen van eigen verantwoordelijkheid in mijn ogen minder stress. Over de manier waarop je tegen dingen aankijkt heb je invloed. Of een ander voor jou wil en kan veranderen, dat valt nog te bezien...
Het geeft ook minder stress als je je eigen verantwoording draagt je draagt dan ook minder angst bij je wat zoiezo al vervelend is.
Ik vindt het heerlijk als ik het doe er valt een last van je af omdat je tenminste eerlijk bent geweest naar je zellf.
Ik denk wel dat de meeste mensen het willen maar dat hun kijk op de wereld te veel stress veroorzaakt, en er maar om heen gaan draaien.
Fijn dat je het kunt toepassen en daardoor minder stress ervaart. Het is niet eenvoudig om vanuit een stress-gevoel op een andere manier naar dingen te kijken. Helemaal om je eigen aandeel in de situatie te erkennen. Bewustwording is in ieder geval de eerste stap!
joop • 04-05-2012, 04:06
Je staat er eigenlijk weinig bij stil hoe vaak we de schuld wel niet afschuiven en als we ons afvragen waarom kunnen we geen eens antwoord geven :)
Het lijkt me behoorlijk stress gerelateerd allemaal voorgaande gebeurtenissen die men maar niet wil accepteren en verantwoorden, maar dat is mijn ervaring als ik geen verantwoording kan of wil nemen ;)