Het zit er bijna op. Dinsdag 5 mei stopt officieel mijn interim-klus bij Woonwaard. De afgelopen vier maanden zijn voorbij gevlogen en ik heb ontzettend veel geleerd. Niet alleen op werkgebied, maar ook op gevoelsmatig vlak.
Het werk was ontzettend gevarieerd, soms zelfs onvoorspelbaar. Procedures uitzoeken, intern de informatie zoeken die je nodig hebt, de pers op een correcte manier te woord staan, een event organiseren, communicatieplannen opstellen, teksten schrijven en herschrijven. Eén telefoontje en je geplande werkdag kan er totaal anders uitzien. Collega's die binnenlopen en graag je aandacht willen. Een lastminuteklus waardoor je al je andere geplande werkzaamheden meteen moet laten vallen. Je moet er tegen kunnen.
Dat was ook gelijk mijn uitdaging op gevoelsmatig vlak. Als tekstschrijver heb ik een strakke organisatie, weet ik precies welke klussen ik heb en wanneer ik wat kan doen. Bij Woonwaard was dat niet aan de orde. Dag 1 had ik meteen te maken met RTV Noord-Holland die een radio- en televisie-interview wilde met de directeur. Wist ik veel hoe ik dat moest aanpakken? Een cursus woonadvertenties ontwikkelen waarbij ik natuurlijk wel een boeiend en leerzaam resultaat wilde neerzetten. Een event binnen anderhalve week organiseren terwijl ik dat nog nooit had gedaan (werken onder extreme tijddruk, dat is niet altijd heel fijn kan ik je vertellen). Tja, en toen bombardeerde ik mezelf maar meteen als ceremoniemeester. Voor alles moet een eerste keer zijn, dus waarom ook niet het feestelijke event aan elkaar spreken?
De collega's ga ik missen. Helemaal nu ik alleen in m'n nieuwe huisje woon en nog niet echt thuis heb gewerkt. Tenminste, niet fulltime. Ik ben benieuwd hoe dat me gaat bevallen. Maar, eerst ga ik heerlijk een paar weken rustig aan doen. Heerlijk!
Je vindt vast wel een ander slachtoffer om te plagen ;-) Ennuh, op dit weblog ben je natuurlijk altijd welkom! :-)
Nogmaals bedankt voor het prachtige bloemstuk en ik zie je 19 mei!
Walter • 04-05-2009, 19:13
Nu al zo gevoelig... en je had nog twee mooie werkdagen voor de boeg! Morgen is dan echt de laatste dag, maar je weet: je bent altijd welkom om bij te praten tijdens de lunch.
Ik zal je ook missen... wie moet ik nu plagen? Of zal ik dat voortaan via deze blog doen?
Tot morgen (met taart!),
Walter