We moeten wat af op een dag. Je moet op tijd opstaan, aankleden, douchen, ontbijten, naar je werk, rekening houden met collega's, deadlines halen, je huis opruimen, boodschappen doen, gezond eten, voor je gezin, familie en vrienden zorgen en voor ze klaarstaan, sporten of bewegen, het nieuws kijken en op tijd naar bed. Veel van dit gemoet hoort bij het dagelijkse leven, maar een hoop gemoet zorgt alleen maar voor onnodige stress.
- Ik moet die laatste twee kilo afvallen
- Ik moet vaker naar de sportschool
- Ik moet vandaag die vriend(in) bellen
- Ik moet me vaker ontspannen
- Ik moet nu echt de zolder of de logeerkamer opruimen
Naast de moet 'doe'-dingen zijn er de moet-'zijn' of de 'ik mag niet zo zijn'-dingen:
- Ik moet me altijd gelukkig en blij voelen
- Ik moet me altijd fit voelen
- Ik moet altijd perfect zijn, dus ik mag geen fouten maken.
- Ik moet altijd precies weten wat ik wil
De moet-'zijn' dingen verwacht je ook van anderen:
- Mijn collega moet naar me luisteren
- Mijn man/vrouw/kind/vriend(in)/hond/kat moet veranderen
- Mijn buren moeten 's avonds stil zijn
- De mensen uit mijn omgeving moeten altijd rekening met me houden
Strenge rechter
Continu ben je aan het oordelen en veroordelen, over jezelf en over anderen. Je hebt een strenge rechter die over je schouder meekijkt en je afstraft als je niet doet wat je is opgedragen. Doet een ander niet wat jij wilt, dan schud je in gedachten afwijzend met je hoofd. Of nog erger: je raakt geïrriteerd, woedend of pislink.
Opruimen... Echt niet!
Zo roep ik al jaren dat ik mijn logeerkamer moet opruimen. Kennelijk heb ik daar een enorme weerstand tegen want het gebeurt niet. Hoe vaak ik ook tegen mezelf (en anderen) heb gezegd dat ik die kamer hoognodig moet opruimen (want het kan zo'n ongelooflijk opgeruimde, inspirerende kamer zijn), het helpt niet. Blij word ik er niet van, want elke keer straf ik mezelf af dat ik WEER de moeite niet heb genomen om spullen op te ruimen en weg te gooien.
Geen straf meer
Dus kan ik maar beter deze overtuiging aanpassen. Ik moet die kamer helemaal niet opruimen. Want, het gebeurt gewoon niet! Dat is een stuk rustiger in mijn hoofd en ik hoef mezelf niet blijvend af te straffen. En bovendien, niemand heeft er last van, dus waarom leg ik mezelf deze opdracht op? Blijkbaar wil ik niet graag genoeg een opgeruimde kamer!
In hoeverre heb jij het moet-virus te pakken en bezorg je jezelf onnodige stress? Wat moet jij allemaal van jezelf wat best tot morgen kan wachten of helemaal niet gedaan hoeft te worden? En verwacht jij dat anderen ALTIJD doen wat jij wilt en rekening houden met jou?
Iedereen heeft minder leuke kanten of dingen die ze graag anders willen zien, in mijn geval het rommelige in me. Ik vind het grappig om te merken dat veel mensen hun minder leuke kanten zoveel mogelijk proberen te verdoezelen. Alsof ik een minder goed/leuk mens ben met zo'n kamer in huis ;-) Weet je wat nog grappiger is? Sinds ik heb besloten om niet op te hoeven ruimen, ben ik veel gemotiveerder om dingen wél op te ruimen. Wat kan een mens toch vreemd in elkaar zitten...
Ik moet meestal wel lachen van het feit dat je moeier wordt van alle gedachten wat je nog wel niet moet doen, dan het daadwerkelijk doen.
Klopt. En ik trap er soms nog steeds in. Zo lag ik laatst heerlijk in bed en moest ik hoognodig plassen. In plaats van een half uur overwegen of ik wel of niet zo gaan (want ik lag zo ontzettend lekker) kon ik beter mezelf meteen van dat ongemakkelijke plasgevoel verlossen :-)
Hihi, Louise. Het maakt je juist leuker door je zo bloot te geven. Ik ben juist heel erg onhandig en schaamde me er vroeger voor. Nu lach ik erom en zeg erbij; ik doe dat altijd zo. En weet je wat, het is nog waar ook ;-).
En Joop heeft nog gelijk ook.
Angelique Fox • 15-03-2012, 15:41
Haha, ik vind die foto hilarisch. Knap dat je hem zo durft te plaatsen. Misschien moet je een 'logeerkamer sale' houden ;-)
En alles is zó herkenbaar. Thx.