Vorige week schreef ik een bericht over de workshop management en persoonlijkheid en het ontwikkelingsprofiel. Speciaal voor diegenen die iets meer over dit profiel willen weten, deze week een aantal persoonlijke getinte berichten.
Zoals ik al vertelde onderscheidt het ontwikkelingsprofiel tien niveaus van menselijk functioneren. Deze zijn als volgt:
Structuurloosheid is het laagste of meest primitieve van de ontwikkelingsniveaus. Rijpheid de meest ontwikkelde. Alle ontwikkelingsniveaus worden via negen ontwikkelingslijnen beschreven:
Leuk, denken jullie nu vast. Maar wat kun je als leek met deze informatie? Best veel. Je kunt gedrag van andere mensen beter plaatsen, erop inspelen en (als het gedrag vervelend is) makkelijker tolereren.
Zo heb ik me een tijd ontzettend geërgerd aan een collega-instructeur op de sportschool die zich voornamelijk gedraagt op het niveau van egocentriciteit. Zoals de naam al doet vermoeden is dit het niveau waarop egocentrisch gedrag centraal staat. De mening van zo'n persoon is belangrijker dan wiens mening dan ook en gelijk zul je bijna nooit krijgen. Probeer je zo iemand een nieuw inzicht te geven, dan kun je net zo goed tegen een muur praten. Zinloos dus.
Het 'enge' is dat zo iemand op het eerste gezicht best charmant kan overkomen. Diegene is vriendelijk, praat met je en geeft je persoonlijke aandacht. Leer je zo iemand beter kennen, dan blijkt deze interesse niet oprecht en zeker niet onvoorwaardelijk. Zo'n persoon heeft je nodig om welke reden dan ook. Voor het krijgen van sympathie, een sale of wat anders.
Heb je zo iemand als collega dan ben je zwaar de klos. Omdat een dergelijk persoon zichzelf vaak overschat, kan de kwaliteit van zijn of haar werk (op bepaalde gebieden) ondermaats zijn. Confronteer je diegene ermee, dan ligt de oorzaak altijd bij iets of iemand anders en nooit bij de persoon zelf.
"Kan je tot dit soort mensen doordringen?", vroeg ik tijdens de workshop. "Berusten in je rol", kreeg ik te horen. Dat zou de beste manier zijn om met dit soort mensen om te gaan. Zolang deze persoon geen hulpvraag of coachingsvraag heeft, dan is er in de ogen van de egocentrische zelfoverschattende eenling niets aan de hand. Tja. Daar moeten ik (en zoveel andere mensen met een egocentrische collega) het maar mee doen.
Morgen het vervolg: is er nog hoop?