Hoe meer leed er is, hoe beter mensen zich voelen. Kommer en kwel, daar teren mensen op. Neerwaartse vergelijking. Het is een psychologisch proces waar het gros van de mensen zich niet aan kan onttrekken.
100% positief nieuws werkt namelijk averechts voor het gevoel van mensen. Want stel je nou toch voor dat de kranten bol staan van tevreden klanten, gulle gevers aan goede doelen, mensen die feestend en liefdevol door het leven gaan, wereldleiders die mooie uitspraken doen en BN'ers die braaf aan de spa blauw zitten te nippen. Nederland zou in slaap vallen.
Spanning en sensatie. Roddel en achterklap. Leed en pijn van andere mensen. Alleen dan kunnen we onze eigen situatie verzachten en ontvluchten. Negatief nieuws maakt dat we ons kunnen opwinden over het onrecht dat mensen elkaar aandoen. We zijn verontwaardigd en misschien wel kwaad. Dat dit in de wereld gebeurt!
Daarbij vergeten mensen dat nieuws niet altijd waarheidsgetrouw is. Sterker nog, soms is objectiviteit ver te zoeken of wordt een onderwerp eenzijdig belicht. Niet eens altijd uit onwil. Soms ook uit onkunde of om aan de vraag te voldoen van de consument.
Helaas is niet iedereen even kritisch bij het consumeren van nieuws, waardoor een berichtgeving automatisch gebombardeerd wordt tot feit. Dat is het gevaar van media en de reden waarom ik bij het lezen van een bericht altijd argwanend ben. Want: hoe groot is de kans dat een willekeurig nieuwsbericht een weergave is van de (hele!) werkelijkheid?
Nounounou.... wat een clichés allemaal. Zo weet ik er ook nog wel een paar over de woordvoerders en so called communicatiedeskundigen :-)
@Reiziger. Je maakt me nieuwsgierig. Wat zijn dan deze clichés?
Bedoel je de clichés in jouw verhaal of die over die communictiedeskundigen?
De clichés over communicatiedeskundigen.
Heb je even? Lees overigens voor kip konijn, ofte wel: lees voor voorlichter ook communicatiedeskundige.
- voorlichters zijn er per definitie niet om voor te lichten maar om te voorkomen dat er informatie naar buiten komt die de directie onwelgevallig is. dat is niet zo erg, maar hun aanstelling wordt altijd verkocht als: 'om de klant (lees: media) beter van dienst te zijn. gek genoeg vragen die klanten daar nooit om en vinden ze zelden dat ze er beter van worden.
- voorlichters zijn een vertragende factor. je stelt een vraag, de voorlichter weet bijna nooit het antwoord en moet dus de organisatie in. komt terug met een antwoord dat een wedervraag oproept (waarom bedenken voorlichters die nooit zelf vooraf?). voorlichter moet terug de organisatie in, irritatie over en weer. rechtstreeks de deskundige ambtenaar of medewerker spreken werkt sneller, efficiënter en voorkomt misverstanden en irritatie
- als de voorlichter ziek, zwak, misselijk of onderweg is, kun je het verder vergeten. krijg je geen antwoord op je vraag, want niemand anders mag antwoorden.
- voorlichters brengen zelf alleen non-nieuws naar buiten. incidenten of ander pijnlijk nieuws wordt onder het kleed gehouden. ik heb meegemaakt, dat een overheidsorganisatie na een ernstig incident een persbericht opstelde maar niet verstuurde. men wachtte eerst of er een journalist zou bellen. toen dat gebeurde werd het persbericht de wereld in geslingerd. was de journalist ook meteen zijn nieuwtje kwijt. die belde dus voortaan niet meer ter verificatie de voorlichter, maar gooide het meteen op het net.
Enzovoorts. En ja, ik weet best dat er goede communicatiedeskundigen zijn. Zoals héél veel media, bijna alle media, integer hun werk doen. Als nieuws niet waarheidsgetrouw is, komt dat vaak omdat het niet goed te checken was of in de hectiek van het moment verwarrende berichten binnenkomen. En, met alle respect, alle communicatiedeskundigen zouden moeten weten dat objectiviteit niet bestaat. Je moet altijd selecteren. Bij het opschrijven, bij het redigeren. Zelfs de meest doorgewinterde tekstschrijver selecteert en doet dat dus subjectief. Ook de voorlichter is niet objectief, want hij geeft selectief door wat hij door wil geven. Objectiviteit bestaat nooit, neutraliteit wel.
@Reiziger. Excuses voor mijn late reactie en dank voor je uitgebreide antwoord: heel verhelderend :-).
Objectiviteit bestaat inderdaad niet, neutraliteit is een mooi streven, maar is denk ik ook lastig te realiseren, juist daar waar er sprake is van mensenwerk. Elk bedrijf (en vaak ook elk individu) heeft belangen, en daar wrikt (zoals ik ook uit jouw verhaal opmaak) de schoen. Overigens zie ik mezelf niet zozeer als communicatie'deskundige', want ook 'deskundig' is subjectief ;-). Ik doe mijn best om mijn werk correct uit te voeren, probeer zo klantgericht mogelijk te zijn en ben betrokken bij datgene wat ik allemaal doe.
Rick Huizinga • 31-03-2009, 13:33
Precies één op een miljoen, al zegt Terry Pratchett dat juist die verhouding leidt tot het plaatsvinden van precies datgene. Hiho.
Groet.