Hoe meer je krampachtig aan iets vasthoudt, hoe meer het door je vingers glipt. Vasthouden aan iets of iemand staat garant voor pijn.
Als het om personen gaat is bezit een illusie. Veel mensen in een liefdessrelatie zijn geneigd om elkaar te zien als verlengstuk van zichzelf. En dus als bezit. Beiden krijgen daardoor minder de ruimte om volledig zichzelf te zijn. Individuele gevoelens worden ontkend of niet besproken, vooral als de 'rust' in de relatie verstoord dreigt te raken. Kortom, de relatie staat voorop, niet de persoonlijke ontwikkeling van twee individuen.
Het is weinig romantisch om te zeggen dat liefdesrelaties een leerproces zijn voor je persoonlijke ontwikkeling. Toch denk ik dat een liefdesrelatie des te mooier wordt als je jezelf op nummer 1 zet. Elke vorm van genegenheid of liefde is dan 100% oprecht en niet gebaseerd op angst om de ander te verliezen.