Donderdagavond. Kijkende op mijn blog wordt het hoog tijd om wat te plaatsen. De onderwerpen vechten om mijn aandacht. Meningen, oordelen, gedrag, dilemma's, conflicten, beslissingen, werk. Wat heb ik een hoop gedaan deze week! Interviews gehouden, teksten herschreven, lessen gegeven, m'n training van zondag voorbereiden. De druk in mijn agenda sijpelt door in m'n hoofd. Toch houd ik me goed staande. Sterker nog, ik vind dat ik naar omstandigheden vrij relaxt ben.
Als ik nu naar mijn situatie kijk, dan zou ik jaren terug ongelooflijk in de stress schieten. Wat is er anders? Kennelijk ben ik gegroeid. Mijn veerkracht is groter, ik denk positiever. Sterker nog, als ik met andere mensen over bepaalde issues praat, dan lijkt het alsof andere mensen zich drukker om deze issues maken dan ikzelf.
Als tien mensen roepen hoe erg of vervelend een situatie is, hoe moeilijk is het dan om je goed te blijven voelen? Je zou bijna denken dat er iets mis met je is omdat je je niet uit het veld geslagen voelt.
Als je je niet gedraagt zoals een ander denkt, dan onderdruk je emoties of houd je je groot. Tenminste, volgens die ander. Maar, mag ik zelf denken en voelen wat ik wil? Mijn dank is groot.
Net als ieder ander heb jij recht op je eigen emoties en gedachten. Niemand kan en mag daar over oordelen of daar verwachtingen over hebben. Dat is jouw alleenrecht. En mooi dat je sterk staat en weet wat je denkt en voelt.
Joop • 11-02-2011, 17:47
Ja, dat mag :D
Het is zelfs beter dat je zo lekker bij jezelf blijft, op die manier kun je mensen op een goede manier helpen.
Het haalt uit eindelijk het beste en mooiste in je naar boven, maar dat hoef ik eigenlijk jou niet te vertellen he :P