Vorige week kreeg ik deze e-mail: "Ik kwam je artikel tegen op jouw website 'Zwangerschap en je hormonen. De (slechte?) relatie met je partner'. Het is zo herkenbaar. Ondanks dat het herkenbaar is, maakt het je relatie ook zo onzeker."
Sinds haar zwangerschap is het alleen maar ellende. Als man kan je werkelijk maar waar dan ook niks goed doen. Naast dat we geen sex hebben, ziet ze me niet meer als de persoon voordat ze zwanger raakte. Dat is misschien nog wel het meest vervelende.
Door al die opgenoemde dingen, heb ik nauwelijks kunnen genieten van 'onze' zwangerschap. Je loopt op je tenen, je bent voorzichtig met wat je wilt zeggen, je bent gewoon jezelf niet meer. Maar ze verwacht wel dat ik enthousiast ben, en dat ben ik absoluut ook. Maar je bent zo voorzichtig met alles, dat je blokkeert. Daarnaast word ik vergeleken met haar ex, die deed alles veel beter. Ik zou geen respect hebben voor haar en geen rekeninghouden met haar zwangerschap. En dat al bijna 9 maanden lang.
Heb al een paar keer op een punt gestaan om mijn koffers te pakken. Hoef toch niet alles te pikken?! Ik weet niet of ze nog verandert als die kleine van ons er straks is. Zo niet, dan vrees ik het ergste. Weet gewoon niet wat ik nog moet doen? En ik wil alles behalve dat mijn kindje opgroeit in een gebroken gezin."
Tegenvallende realiteit
Samen zwanger. Samen gelukkig. Samen genieten van de zwangerschap. Misschien was het een lang gekoesterde wens. En als de zwangerschapstest positief blijkt te zijn, dan springen jullie allebei een gat in de lucht. Totdat de realiteit vies tegenvalt, zoals voor deze man.
Want ja. Niet alle stellen ervaren een ideale zwangerschap. Het kan zomaar zo zijn dat de zwangerschap helemaal niet zo fijn is. Voor de vrouw niet, maar voor de partner ook niet.
Zwangerschapshormonen
Zelf heb ik ook ervaren dat zwangerschapshormonen de boel flink op z'n kop kunnen zetten. Ik kon me op momenten een totaal ander mens voelen. Mijn ideale man veranderde in mijn ogen in een irritante vent die niks goed kon doen. Ik had ook nauwelijks controle over datgene wat uit mijn mond kwam. Soms hoorde ik mezelf dingen zeggen die ik normaal gesproken nooit zou zeggen.
De partner
Arme man. Als vrouw zeggen we weleens dat mannen de lasten van een zwangerschap niet hoeven te dragen. Wel dus. Maar dan vooral mentaal gezien. Misschien heeft de man het nog wel zwaarder. Want de man mag in de ogen van de vrouw niet boos zijn, geïrriteerd, uitvallen, weglopen, zin hebben in seks, een avondje stappen met vrienden of juist thuis op de bank zitten na een lange dag werken.
Mannen doen het nooit goed
Kortom, als man kun je het bij een hormonale, zwangere vrouw NOOIT goed doen. En dat betekent dat je als man moet incasseren, nog meer dan voorheen. Je zult engelengeduld moeten hebben. En ja, natuurlijk hoop je ondertussen ook dat de hormonale heks snel verandert in een liefdevolle moeder en partner.
Maar waar ligt dan de grens? Moet je als man echt alles pikken?
Nee natuurlijk niet. Als man mag je zeker jouw grenzen aangeven. Vergelijkingen met ex'en bijvoorbeeld, dat vind ik te ver gaan. Dat gaat nergens over. Emotioneel of fysiek geweld gaan ook te ver. Ja, je bent een tijdelijke boksbal, maar ze moet je niet knock-out slaan of onder de gordel schoppen.
Wat kun je als man het beste zeggen of doen?
Ondersteun haar zoveel mogelijk op praktisch gebied en in het huishouden. Denk bijvoorbeeld aan boodschappen doen, de afwas of de vaatwasser in- en uitruimen, een kopje thee zetten of haar chaffeur zijn naar vriendinnen. Vraag wat zij prettig vindt of waar ze behoefte aan heeft. Dat zal ze zeker waarderen.
Blijf daarnaast vooral in gesprek. Wat maakt dat ze zich niet met respect voelt behandeld? Wat maakt dat ze zich niet gesteund voelt in haar zwangerschap? En wat doet deze situatie met jou?
De volgende zinnen kunnen helpen bij een goed gesprek.
Ik krijg het gevoel dat...
Ik voel me...
Wat kan ik doen om jou te helpen bij....?
Wat is jouw behoefte? ... Mijn behoefte is.... Hoe kunnen we samen rekening houden met elkaars behoefte?
Dit is overigens makkelijker gezegd dan gedaan. Juist wanneer er hormonen in het spel zijn, is de kans groot dat de partners elkaar verwijten gaan maken:
Jij hebt geen respect voor mij
Jij houdt geen rekening met mij
Jij bent elke dag chagrijnig
Ik doe niks goed in jouw ogen
Hoe meer verwijten er worden gemaakt, hoe groter de kans dat de relatie verslechtert. Wanneer een relatie in een neerwaartse spiraal is geraakt, zijn positieve dingen ook moeilijker te ontdekken.
Wat gaat wel goed? En wat is normaal?
Daarom is het goed om elke dag stil te staan bij de dingen die je WEL in je partner waardeert. Hoe klein ze ook zijn. Anders kun je (te) snel de conclusie trekken dat de relatie slecht is en dat je het beste je koffers kunt pakken.
Het is normaal dat een relatie ups en downs heeft. Helemaal tijdens (en na!) een zwangerschap. Ook is het normaal om weleens te twijfelen aan je relatie. Zolang je wel voldoende liefde voor elkaar voelt, elkaar voldoende waardeert en een toekomst samen ziet, dan is er (nog) geen goede reden om de relatie te beëindigen.
Misschien vind je deze blogs ook interessant:
Waarom ben ik niet gelukkig?
Tips voor meer geluk. Wees minder serieus en kritisch
Ouderschap, overspannenheid en burn-out
Zwangerschap en hormonen. De (slechte) relatie met je partner
Ik blog graag over uiteenlopende onderwerpen uit het leven. Inmiddels staan er zo'n 700 blogs online over uiteenlopende onderwerpen. Naast mijn blog kun je zoeken op trefwoord.
Daarnaast werk ik als zelfstandig psycholoog en coach voor organisaties en particulieren. Ik geef presentaties, workshops, trainingen en (team)coachingstrajecten over alle onderwerpen gerelateerd aan mentale fitheid, mijn passie. Denk bijvoorbeeld aan stresshantering, het verbeteren van de samenwerking of de aanpak van een negatieve werksfeer. Denk je dat ik jou of jouw organisatie verder kan helpen bij jouw probleem? Stuur dan gerust een e-mail naar: info@louisehildebrand.nl