Retraite Jan Geurtz: wat een lawaai in m'n hoofd!

Wat had ik hiernaar uitgezien. Vijf dagen niks doen. Er even tussenuit. Maar wel met een educatief tintje. Omdat ik toch wel enigszins verslaafd ben aan het opdoen van kennis op gebied van persoonlijke ontwikkeling. Afgelopen week ben ik op een 5-daagse retraite geweest in Winterberg bij Jan Geurtz. Niet alleen heb ik heerlijk bijgetankt, ook ben ik een stuk wijzer geworden.

Mond houden jij!
Niet iedereen zal er zin in hebben. Vrijwillig in een groep van 50 man je mond houden tijdens de maaltijden. Want oei, wat kan het dan plotseling druk worden in je hoofd. Geen koetjes of kalfjes gesprekken, geen afleiding van je eigen gedachten en misschien wel hele ongemakkelijke gevoelens.

Om eerlijk te zijn schrok ik me dood van al mijn gedachten:

'Dat huispak, dat ziet er toch ook niet uit.'

'Gets, de meneer naast me stinkt. Heeft hij wel gedoucht? Of wast hij zijn kleren niet goed?'

'Neemt zij nou nóg een boterham? Ze heeft er al 6 op. Met pindakaas en banaan? Wat veel boter gaat erop!'

'Zal ik er nog eentje nemen? Maar ik zit vol. Ja maar het is zo lekker. Louise, je zit vol. Eentje maar. Niet verstandig, je zit vol. Of misschien nog een halve boterham. Ja, dat slaat nergens op. Nog een koffie dan?'

Doodvermoeiend
Pfffff. Vermoeiend al die gedachten. En dat alleen omdat je verplicht je mond moet houden tijdens het eten. Als dat niet het geval zou zijn, dan was ik me waarschijnlijk lang niet zo bewust van al die gedachten en al die oordelen die zomaar de revu passeren. Dan voelde ik me misschien wat onrustig, niet wetende waarom.

Het lullige is dat ik van mezelf denk dat ik best mild ben naar anderen toe. Niet dus. Mijn oordelen in de vorm van gedachten zijn keihard. Alsof ze los van mij zomaar verschijnen en andere mensen door de mangel halen. Maar dat wil ik helemaal niet, roep ik tegen mezelf. En het stomme is, ik heb er totaal geen grip op. Zonder dat ik het wil verschijnen die gedachten, en het meest gemene zijn de gedachten over mezelf.

'Wat stom dat je zo oordeelt over anderen.'

'Wat zwak dat je die gedachten niet gewoon kunt stoppen.'

'En jij leert anderen om gedachten te temperen? Misschien moet je zelf nog eens een extra cursusje volgen.'

'Je hoeft je ervaring niet te delen, niemand zit op jouw mening te wachten.'

'Wat suf dat je hier bent, ga eens iets nuttigs doen.'

Gedachten hoef je niet serieus te nemen
Vanuit mijn yoga- en meditatieachtergrond heb ik geleerd dat gedachten komen en gaan en dat je ze niet serieus hoeft te nemen. Je verzint verhalen in je hoofd, je denkt gedachten en vervolgens heb je de keus om er wel of niet in mee te gaan. Het was verfrissend om ook te voelen dat dit zo is. Ik kon echt mijn gedachten en verhalen van een afstand waarnemen en ze vervolgens laten gaan.

De kunst is nu om deze kennis en dit gevoel mee te nemen in het dagelijkse leven. Want tussen gelijkgestemden of als je alleen bent is het veel gemakkelijker om je niet te laten leiden door de ruis in je hoofd.

Maar o wee als je weer in het dagelijkse leven stapt. Als je omringd wordt door allerlei triggers om je heen. Dat begon al bij het openen van mijn mailbox. Ruim 120 mails! Waarvan driekwart gewoon junkmail was. En daar waren ze weer, tientallen gedachten die je teisteren en je van slag willen brengen.

Oefening baart kunst. En dat geldt ook voor de meditatietechniek die Jan ons leerde. Gewoon mild waarnemen van alles wat je denkt en vooral voelt. Want voelen, dat doen wij als mens liever niet. Vooral rotgevoelens, exit ermee! En het verfrissende was: het nare gevoel stelt vaak niet zoveel voor, wel het oordeel dat je erover velt. En dat oordeel mag ik vanaf nu loslaten.

Voor diegenen die nu nieuwsgierig zijn naar Jan Geurtz. Kijk gerust eens op zijn website voor boeken, workshops en retraites. Ik ben niet snel onder de indruk van iemands vaardigheden, maar Jan doet het als trainer en schrijver hartstikke goed. Vooral zijn boek Verslaafd aan liefde is een van persoonlijke favorieten.