Hormonen doen veel met een zwangere vrouw. Niet alleen fysiek, maar ook mentaal. Nu ik zwanger ben lijkt mijn hele wereld te veranderen. Het lijkt ook alsof ik veel minder ruimte en geduld heb voor mijn partner. Iets wat ik minder leuk vind aan mijn zwangerschap.
Psssssst. Vooral niet over praten
Een gevoelig onderwerp. En een onderwerp waar ik weinig over terugvind op internet. Ergens snap ik dat wel. Het is natuurlijk niet echt sociaal wenselijk om toe te geven dat je binnen je relatie niet op een roze wolk zit. Juist omdat je samen een kindje verwacht. En dus dolgelukkig hoort te zijn.
Misschien irriteer je je wel mateloos aan je partner. En is alles wat hij doet of zegt verkeerd. Wil hij veel bij je zijn, dan snak jij juist naar meer ruimte en vrijheid. Wil hij seks, dan vind je dat hij geen rekening houdt met je grote buik en jouw ongemakken. Is hij vaak weg, dan voel je je alleen en vind je dat hij weinig interesse in je heeft.
Doet hij het ooit goed?
Kortom. Een man doet het nooit goed. Is dat misschien al zo in een gemiddelde relatie, tijdens een zwangerschap kunnen de irritatiegevoelens een hoogtepunt bereiken. Je zou zelfs als zwangere vrouw of partner kunnen denken dat er iets flink mis is met je relatie.
Zou ik de enige zijn? Of zijn er meer zwangere vrouwen en partners die hiermee worstelen? Ik vroeg het aan een aantal mama's en papa's uit mijn omgeving:
Mama's
"Ook al was mijn vriend lief, zorgzaam en begripvol. Toen ik zwanger was kon hij niks goed doen."
"Ik kon mijn man tot de bevalling niet uitstaan! Achteraf gezien eigenlijk gek, want hij is zo'n goede vader."
"Tijdens de hele zwangerschap hebben mijn vriend en ik geen seks gehad. Daar had ik totaal geen behoefte aan."
Papa's
"Mijn vriendin was onvoorspelbaar. Het ene moment was ze vrolijk, het andere moment pissig of verdrietig."
"Ik hield me vast aan de gedachte dat er iets moois uit zou komen. Anders had ik haar emotionele buien niet vol kunnen houden."
"Het liefst was ik vaak weg van huis. Ik kon toch niks goed doen."
Superpapa
Ik ben dus niet de enige zwangere vrouw die in deze periode vaak moeite heeft met haar partner. Het gekke is: ik weet verdomd goed dat mijn partner een fantastische vader zal zijn. Ik waardeer hem ontzettend en ben echt blij met hem. Niet alleen is hij lief, zorgzaam en grappig. Daarnaast is hij superhandig en heeft hij de afgelopen periode ontzettend veel in het huis gedaan. Zo heeft hij de hele bovenverdieping opgeknapt, de babykamer ingericht, de belangrijkste grote spullen geregeld zoals het bedje, commode, babykast en kinderwagen. En toch. Ondanks al deze positieve dingen zijn er vaak genoeg momenten dat ik hem achter het behang kan plakken. En moet hij vooral uit mijn buurt blijven. Gewoon omdat hij mij binnen een minuut pissig kan krijgen!
Neem negatieve gedachten en gevoelens niet al te serieus
Inmiddels weet ik dat het 9 van de 10 keer niet aan hem ligt, maar aan mijn wispelturige buien. Honger, moeheid en vervelende kwaaltjes maken deze buien erger. Ik heb hem gezegd hij mij op dat moment niet serieus moet nemen. "Laat me maar lekker uitrazen en met rust", zei ik hem. Tijdens zo'n bui kan ik denken dat ik een slechte relatie heb. Maar tegelijkertijd weet ik dat dit grote onzin is. Ik kan me geen betere partner en papa voorstellen!
Trek geen snelle conclusies
Dus zwangere dames en hun partners. Mochten jullie je in dit blog herkennen. Trek niet te snel conclusies over je relatie. Hormonen doen gekke dingen met een zwangere vrouw. Tel daar slaaptekort, honger en fysieke kwaaltjes bij en als zwangere vrouw verander je in een heks.
Speciaal voor de mannen. Laat je vrouw vooral lekker uitrazen en neem alles wat ze zegt met een korreltje zout. Geef haar altijd gelijk (ook al heeft ze ongelijk). Toon begrip en durf te incasseren. Want zwanger zijn, dat is een vrouw niet alleen. Haar partner en haar omgeving geniet (of lijdt!) net zo hard mee!
Lees ook deze zwangerschapsblogs:
Zwangerschap, buikspieren trainen en lesgeven
25 weken zwanger. Hoe heb ik de afgelopen periode beleefd?
Heb je ideeën voor een blog over zwanger zijn? Stuur gerust een mailtje naar info@louisehildebrand.nl. Misschien kan ik er een blog over schijven.
Naast bloggen over uiteenlopende onderwerpen waaronder mijn zwangerschap, welzijn en geluk werk ik als (interim) gezondheidsadviseur, psycholoog, trainer en coach. Ik geef presentaties, trainingen en coachingstrajecten. Mijn expertise is mentale gezondheid en onderwerpen die hiermee te maken hebben. Denk bijvoorbeeld aan werkstress en het versterken van je veerkracht en weerbaarheid. Wil je weten of ik iets voor jou of voor jouw organisatie kan betekenen? Kijk dan in mijn dienstenaanbod of stuur een e-mail naar info@louisehildebrand.nl.
Fijn om te lezen dat je je een heel stuk beter en opgelucht voelt! Als je meer over dit onderwerp wilt lezen, dan is het boek: 'Een baby erbij en samen gelukkig blijven' (Gerda Brouwer en Susanne Donkers), misschien een aanrader voor je. Ik vond het in ieder geval erg fijn om inzichten en tips te krijgen.
Erg goed stuk!!! Zouden ze bij elke verloskundige aan het zwangere stel mee moeten geven.
Dank je wel Cae! Hopelijk wordt met dit artikel de druk van de ketel gehaald qua stress en conclusies ;-)
Tegenover ons woont een jong stel. Het is nu muisstil, maar de afgelopen maanden had dit stel bijna dagelijks fikse ruzie. En dat was in de hele straat hoorbaar! Wat is er veranderd? Hun baby is geboren, ze was de afgelopen maanden namelijk hoogzwanger! Ze lijken nu super happy. Zouden hormonen hier ook een rol hebben gespeeld? ;-)
Hallo ik weet ook niet meer wat ik moet mijn vrouw 3 maanden zwanger zegt ze ze heeft geen gevoelens meer heeft me thuis eruit gezet wilt niet verder enige wat ze zegt laat me met rust wil niks meer van je en dat sinds de zwangerschap wat moet ik doen
Hoi Rick, dat lijkt me erg heftig. Ik weet niet of dit puur te wijten is aan hormonen, daarvoor heb ik te weinig informatie. Als ze zegt: laat me met rust, dan zou ik dat ook doen. Respecteer de mening van je vrouw terwijl je ook laat weten dat je haar niet in de steek wilt laten nu ze zwanger is. Desnoods stuur je een kaartje met deze boodschap en dat ze altijd contact met jou kan opnemen. Wees in elk geval niet opdringerig, zeker niet via de app/telefoon, dat werkt averechts. Als je steeds contact opneemt, dan krijgt ze ook geen tijd om je te missen of om op andere gedachten te komen. Sterkte!
Mike • 09-01-2021, 19:39
Ik als toekomstige papa voel me na het lezen van dit artikel een heel stuk beter en opgelucht.
Ik lees overal alleen maar leuke verhalen en maak op dit moment precies mee wat hierboven beschreven staat.