Invullen en (te veel) zorgen voor de ander

'Je bent moe hè?', vraagt m'n vriendin terwijl ze haar tas inpakt, klaar om weg te gaan. 'Nee, hoor', zeg ik enigszins verrast. 'Valt mee. Maaruh, ga je naar huis?' Vriendin: 'Ja, ik dacht je bent moe, dus is het misschien beter dat ik ga?' Ik: 'O, dat zou ik jammer vinden. Ik vind het wel gezellig!'

Invullen voor de ander en zorgen voor de ander. Mijn vriendin is er goed in. En ik trouwens ook. We denken precies te weten hoe de ander zich voelt, wat hij of zij denkt en wat het beste is voor de ander. Allerlei signalen pikken we feilloos op. Een blik, een gaap, kringen onder de ogen, een teleurgestelde blik, een vermoeide blik, nervositeit, somberheid. Met onze haarscherpe antennes registreren we alles om ons heen, beoordelen we de situatie, plakken we er een stempel op en handelen we daarnaar.

Nieuwe energie
Mijn vriendin had mijn gemoedstoestand zeker niet verkeerd ingeschat. Eerder op de avond was ik inderdaad moe. Maar door haar bezoek kreeg ik nieuwe energie en kwam het woord slapen niet eens in me op. Misschien dat een verdwaasde blik voor haar het signaal was dat ik toe was aan een goede nachtrust. Niet dus. Ik wilde nog wel even doorkletsen.

'Ik ben blij dat je het zegt, want ik vind het ook wel gezellig!', zegt m'n vriendin met een brede lach terwijl ze haar tas op de grond zet en zichzelf opnieuw nestelt in haar stoel.

Ik was ook blij. Als ik niet had gezegd dat ik het wel jammer vond, dan was ze waarschijnlijk vertrokken. Door mijn vraag kwam er een gesprek op gang waarin duidelijk werd dat zij dacht dat ik moe was en wilde gaan slapen. Superlief natuurlijk dat ze rekening hield met mijn moeheid, maar daar was op dat moment helemaal geen sprake van. Gaan we een stap verder, dan zegt ze met haar invullingen dat ik niet voor mezelf kan denken en zorgen. Wel dus.

Invulgedrag: sla de plank niet mis!
Toen ik vanochtend een kopje koffie bij haar ging drinken betrapte ik mezelf op hetzelfde invulgedrag. Ik wilde iets voorlezen aan haar, zag de hoeveelheid tekst, en vulde voor haar in dat het te veel tekst was om naar te luisteren. Daar zat ze vast niet op te wachten... Voor de zekerheid vroeg ik het haar.

'Nee hoor, ik vind het wel interessant.' Kreeg ik te horen.

Zo zie je maar. Een invulling is snel gemaakt. Het blijft alert blijven. Wat je denkt hoeft echt geen waarheid te zijn. Vraag het voor de zekerheid gewoon bij de ander na. En als de ander volwassen is, grote kans dat diegene ook goed voor zichzelf kan denken en zorgen.

Dit is een relatief onschuldig voorbeeld van invullen en zorgen voor een ander. Maar, het kan ook leiden tot vervelende situaties, conflicten, stress en overmatig zorggedrag. Zowel in je werk- als privé. Ervaar jij veel stress door de manier waarop je denkt en handelt? Misschien kan ik je verder helpen.

Voor bedrijven die aandacht besteden aan de mentale gezondheid van medewerkers heb ik een praktische workshop van 2 uur ontwikkeld. Na deze workshop kunnen medewerkers beter met stressgedachten omgaan, voelen ze meer positiviteit en is er meer onderling begrip.