Je bent te dik. Te dun. Lelijk. Zwak. Dom. Niet-productief. Niet-ambitieus. Niet succesvol. Waardeloos. Niet goed genoeg... Al zouden we dit soort dingen tegen onze vrienden zeggen, dan zouden we geen vrienden meer overhouden. Dus waarom zeggen we dit soort dingen tegen onszelf?
Zieke maatschappij?
Vraag een willekeurig iemand naar de mening over zichzelf, dan valt er altijd wel iets te verbeteren. Het lijkt een ziekte van deze maatschappij. Jezelf als verbeteringsproject zien. De advertenties vliegen je om de oren:
Met deze afvalmethode verlies je wél die overtollige kilo's! (Je bent veel te dik)
Gebruik deze aftershave, dan vallen alle vrouwen voor je! (Want eigenlijk stink je)
Bestrijd rimpels, ga voor een gladde huid! (Rimpels = oud. En oud = lelijk en afgeschreven)
Niet goed genoeg
Op een normaal en rustig tempo werken? Echt niet. Je moet hard werken. Presteren. Nog meer opdrachten binnenslepen en nog meer geld verdienen. Je imago oppoetsen en je CV upgraden. Want dat is de norm. Dat is normaal. Er moet een volgend doel zijn. Tevreden zijn met een eenvoudige baan? Stipt om 17 uur stoppen met werken? Dan ben je niet betrokken. Misschien wel saai. En zeker niet goed genoeg.
Zin en inhoud
Streven naar een volgend doel, daar is niks mis mee. Het geeft je leven zin en inhoud. Maar zodra dit streven een obsessie wordt, als je van het ene zelfverbeteringsproject in het volgende valt, als je nooit tevreden bent, of maar heel kort, dan wordt het tijd om bij jezelf stil te staan. Heeft het wel zin om continu te streven naar mooier, slanker, sneller en beter? En word jij er gelukkig door?
Mentaal fit zijn betekent tevreden zijn met wie je bent, trots zijn op je successen en op een gezonde manier doelen nastreven. Jezelf negatief bekritiseren heeft geen enkele zin. Dit kost energie en geeft je een slecht gevoel. Stop daarmee!