Heup uit de kom: wat een hel!

Daar lag ik dan. Volledig overgeleverd aan de zorg van medici en verpleegkundigen. Ik dacht dat ik alleen de afdeling spoedeisende hulp zou bezoeken. Niet dus. Noodgedwongen moest ik afgelopen zondag in het ziekenhuis blijven.

Tijdens dag 3 van de Les Mills GRIT-opleiding landde ik vanuit een sprong verkeerd op de grond. Vette pech! Ik wist meteen dat het fout zat. Ik voelde een enorme knak in m'n linkerheup en kon niet meer opstaan.

Nou ben ik van nature geen pieper. Als ik kon zou ik echt wel opstaan. Niet dus. Totaal bezweet en verre van charmant lag ik daar op de vloer te creperen van de pijn. Allerlei gedachten schoten door me heen.

Stel je niet zo aan. Niet zo schreeuwen. Dit kan echt niet. Ik heb afspraken. Moet lesgeven en workshops geven. Mensen coachen. Volgend weekend heb ik een Bodybalance-opleiding. Het ONE event. De Eurosummit in Slovenië. Fuck. Fuck en nog eens fuck.

Ongemakkelijk en pijnlijk

Ik had pijn maar kon de pijn aan zolang ik stillag. Dag geweldig mooie Reebok-broek. Die werd zonder overleg stukgeknipt door de ambulancebroeders die even later arriveerden. Lig je daar in je ondergoed met zo'n 15 man om je heen. Volledig kwetsbaar. Van gekheid wist ik niet wat ik moest zeggen. Iets doen lukte sowieso niet. Ik wilde alleen maar stilliggen en alles vergeten. Ik voelde me een pop waar de armen en benen op een pijnlijke manier door omstanders werd bewogen. Op een brancard werd ik afgevoerd naar het ziekenhuis. "Go to the max!", riep ik nog tegen de achterblijvers.

De pijn werd heftiger en heftiger. Ik kreeg pijnstillers maar die hielpen niet. Wat kan de tijd dan lang duren! De rit naar het ziekenhuis, de momenten waarop foto's werden gemaakt in het ziekenhuis. En vooral de tijd dat er werd overlegd over de verdere gang van zaken. Diagnose: anterieure heupluxatie. Ofwel: heup uit de kom. Kennelijk een zeldzaam letsel voor iemand van mijn leeftijd en onder sporters.

Wat een geluk: platgespoten

Mijn mazzel: ik ben een sporter. Dus kreeg ik in de operatiekamer een algemene narcose waardoor ik niks van het terugzetten heb gemerkt. (Anders zouden ze op de ehbo mijn heup terugzetten.) Reden: ik zou fysiek te sterk zijn en te veel verzet plegen tijdens het terugzetten. Dus werd ik platgespoten. Halleluja!

Toen ik wakker werd was de pijn verdwenen. Wat was ik blij en dankbaar! De tranen stroomden over m'n wangen en ik kon de aankomende uren niet meer stoppen met huilen.

Het stoere meisje in me was gekraakt. Helemaal toen ik hoorde dat ik 6 weken niet mocht lopen, niet mocht autorijden en zeker niet mocht sporten. Daar bovenop werd me verteld dat ik beter een nacht kon blijven zodat ze een oogje in het zeil konden houden.

Een nacht werd twee nachten. Er trad namelijk een complicatie op. Tinteling aan de binnenkant van mijn been wat zou wijzen op een zenuwprobleem. Ik had totaal geen kracht in mijn been en de controle over mijn onderbeen was verdwenen. Ik kon kijken wat ik wilde, wensen dat ik mijn onderbeen kon strekken, maar mijn lichaam weigerde. Mijn onderbeen bleef stil en bewegingsloos liggen.

Het is onbeschrijflijk wat er dan door je heen gaat. Ik was vervuld van angst, doemscenario's en verdriet. Wat als dit ongeluk mij de rest van mijn leven gaat achtervolgen in de vorm van een verlamming?

Mindset veranderen

Ik besloot deze ideeën los te laten. Wat verwachtte ik in godsnaam na 1 dag? Ik had een ernstig letsel opgelopen, was behandeld door een chirurg en lag op de trauma-afdeling. Ik kon toch zeker niet verwachten dat ik na 1 dag compleet genezen ben? Dat hielp. Net als alle steun, berichten en aandacht die ik kreeg van vrienden en familie. En niet te vergeten Facebook. Enorm bijzonder om te merken hoe mensen met je meeleven en je beterschap wensen! Dat maakte me tegelijkertijd ook emotioneel. Het voelde alsof ik in een rollercoaster zat: het ene moment vol positiviteit en vechtlust, het andere moment verdrietig en angstig.

Dag 2 bleek veelbelovend. Ik kreeg bezoek van een assistent-neuroloog die mijn complicatie verder onderzocht. Ze vermoedde dat de heupluxatie reden was voor de tinteling in mijn been en dat de tinteling vanzelf over zou gaan. Mocht dit niet het geval zijn, dan zou ik over een aantal weken verder onderzoek kunnen doen naar de zenuwen in mijn been en in hoeverre deze zijn beschadigd. Positief was verder dat ik mijn onderbeen inmiddels een klein stukje kon optillen. Wat was ik gelukkig!

Ook werd op deze dag het revalidatieadvies aangepast. 'Op geleide van pijn' mocht ik mijn been belasten. En dus opnieuw leren lopen. Nog een positief moment van deze dag!

Inmiddels ben ik thuis. En geloof het of niet. Ik sta op 2 benen en kan lopen zonder krukken! Vanmiddag had ik een cliënt voor een Mental Fitness-training. Gisteren mailde hij nog dat we vanwege mijn ongeluk gerust de sessie konden verschuiven. Dat wilde ik niet: "The show must go on", mailde ik terug. Of ik nou op krukken zou lopen of niet. Coachen doe ik zittend. Dus waarom zou ik de sessie verschuiven?

Ik besef dat ik niet te hard van stapel moet lopen. En dat ik tijd en rust moet nemen om te revalideren. Ik ben er nog lang niet. Ik voel nog steeds een flinke tinteling langs de binnenkant van mijn been. Als ik zit kan ik mijn been slechts een paar seconden optillen waarna hij neerstort. Tijdens het lopen voel ik mijn been en enige druk op mijn knie. Ik ben nog niet buiten geweest en zal voorlopig als ik naar buiten ga mijn krukken gebruiken. Maar hoe bijzonder is het dat zondag mijn heup uit de kom lag en dat ik vandaag, 3 dagen later, in huis rond kan lopen zonder pijn?!!!

Lees ook deel 2, 3 en 4:
Mindfulness, pijn, revalidatie en dankbaarheid (2)
De kracht van positief denken: tijd voor een mindgame! (3)

Te hoge verwachtingen nekken je (4)

Mentaal fitte mensen gaan goed met tegenslagen om. Tijdens dit soort situaties is het belangrijk om het hoofd koel te houden, positief te blijven en alert te blijven op doemscenario's die het genezingsproces belemmeren. Een positieve mindset helpt echt!

Als psycholoog, trainer en coach geef ik (bedrijven) workshops en coachingstrajecten 'Mentaal Fit' om jouw mentale weerbaarheid te versterken. Net zoals een spier is jouw mentale fitheid te trainen. Wil jij weten of dit traject geschikt is voor jou? Stuur gerust geheel vrijblijvend een e-mail naar info@louisehildebrand.nl om te onderzoeken of ik iets voor jou, of jouw organisatie kan betekenen.