De kracht van positief denken: tijd voor een mindgame!

14 May 2014
0

2 weken en 3 dagen verder. Ik ben geen dieseltje meer dat langzaam op gang moet komen zodra ik opsta. Ik kan (bijna) weer normaal traplopen. Ik heb autogereden. En ik ben samen met een fysiotherapeut mijn besturingssysteem aan het resetten.

Geweldig hoe het menselijk lichaam zo ontzettend snel van een letsel kan genezen. Ik heb mazzel dat er niks is gebroken of gescheurd. Ja, het kapsel aan de voorkant van mijn heup is flink opgerekt en beschadigd. Dat zal de komende weken moeten herstellen. Maar, ik ben vooral blij dat ik zo wonderbaarlijk snel herstel.

Bye bye kracht?
Voor mijn gevoel is de kracht in mijn linkerbeen volledig verdwenen en moet ik die opnieuw trainen. Maar wat een goed nieuws: dat is kennelijk voor een deel niet waar! Mijn geest speelt een spelletje met me. Volgens mijn fysio kan ik namelijk onmogelijk van het ene op het andere moment naar 0 zakken wat kracht betreft. Tenminste, in mijn geval waarin er niks is gescheurd of gebroken. Al zou ik 8 weken in het gips zitten, dan is het een ander verhaal.

Wat is er dan wel aan de hand? Door de 'crash' is het besturingssyteem naar mijn been flink in de war geschopt. De communicatie verloopt niet zo soepel, er is wat ruis hier en daar en enige vertraging. Het kost tijd om een computer te herstellen van een crash. Zo zal ik ook tijd moeten nemen om weer de oude te worden.

Rustig aan. Waarom zou ik?
Wat ik zelf al vermoedde werd bevestigd door mijn fysio. Fysiek herstel kun je mentaal beïnvloeden. Op dag 3 stelde ik mezelf als doel dat ik binnen een week zonder krukken zou lopen. Hoewel bijna iedereen me voor gek verklaarde en me vooral wilde afremmen, is het wel gelukt. Positief blijven, denken aan je vooruitgang en al je mogelijkheden. Het werkt echt!

Maar je moet wel realistisch blijven. Stel dat ik op dag 2, de dag dat ik gekluisterd was aan mijn ziekenhuisbed, zou zeggen: het gaat geweldig en over een uur wandel ik fluitend het ziekenhuis uit. Dan zou ik zeggen: verplaats me naar de psychiatrische afdeling. In dat geval zou ik niet alleen een fysiek trauma hebben opgelopen maar ook last hebben van waandenkbeelden.

Alleen al het visualiseren van datgene wat ik wil bereiken helpt. Daarmee train ik de juiste communicatie van mijn hersenen naar mijn been. Dus denk ik de laatste dagen vooral aan soepel lopen, rennend de trap op en af hollen, urenlange wandelingen in de natuur, heuvels beklimmen, sterke lunges, lesgeven, Bodybalance en Bodypump.

Luie geest
Dit verloopt niet altijd even soepel want mijn geest heeft luie en neerslachtige neigingen. Het is angstig dat het maanden gaat duren voordat ik op fysiek niveau normaal kan functioneren. Het baalt van mijn beperkingen. Soms heb frusterende gedachten. Vorige week keek ik de nieuwe Bodybalance-dvd en baalde ik verschrikkelijk van de dingen die ik NIET kon. En dat is veel aangezien ik mijn linkerheup (nog) niet naar buiten mag draaien en voor mijn gevoel weinig kracht heb in dit been.

Kies voor positief zijn
En dan fluit ik mezelf terug. Ik verleg mijn focus. Het heeft namelijk geen zin om uren stil te staan bij de dingen die ik niet kan. Daar word ik niet vrolijker van. Op dat moment ga ik op zoek naar dingen die ik wél kan. Dingen die positief zijn. Bijvoorbeeld mijn snelle herstel. Het feit dat ik geen pijn meer heb. Dat de tinteling in mijn been bijna is verdwenen. Dat ik inmiddels voorzichtig een zonnegroet maken. Gisteren stond ik zonder problemen in een warrior 3. Dat geeft me een veel fijner gevoel dan somber te blijven in hangen in mijn beperkingen!

Mentaal fit zijn betekent in tijden van tegenslag de tegenslag accepteren, maar er niet in blijven hangen. Balen mag. Gefrusteerd en verdrietig zijn mag. Maar verleg daarna je focus naar positieve dingen. Dat verbetert direct je humeur en geeft je mentale kracht!

Ik geef workshops en coachingstrajecten 'Mentaal Fit' om jouw mentale weerbaarheid te versterken. Wil jij meer informatie hierover? Stuur gerust een e-mail om te onderzoeken of ik wat voor jou, of jouw organisatie kan betekenen.

Lees ook de vorige blogs van mijn sportongeluk:
Heup uit de kom, wat een hel! (1)
Mindfulness, pijn, revalidatie en dankbaarheid (2)

Te hoge verwachtingen nekken je (4)


Reageer op dit artikel