De ware liefde. Of, jouw grote liefde. Is dat er een? Zijn dat er meerdere? Kun je dat überhaupt weten? Of 'voelen'?

Zaterdagmiddag 15.25 uur. Ijsberend en diep in- en uitademend sta ik achter het podium. Het vooruitzicht: Bodybalance 52. Mijn allereerste workshop-presentatie als nationaal trainer met een paar honderd instructeurs voor m'n neus. In gedachten heb ik zin om te gillen. Om keihard weg te rennen. Allerlei doemscenario's spoken door m'n hoofd. Wat als ik begin te stotteren? Een black-out krijg? Praat met een trillende stem? En wat als mensen de workshop niet interessant vinden? Ja, wat dan?

Donderdagavond. Kijkende op mijn blog wordt het hoog tijd om wat te plaatsen. De onderwerpen vechten om mijn aandacht. Meningen, oordelen, gedrag, dilemma's, conflicten, beslissingen, werk. Wat heb ik een hoop gedaan deze week! Interviews gehouden, teksten herschreven, lessen gegeven, m'n training van zondag voorbereiden. De druk in mijn agenda sijpelt door in m'n hoofd. Toch houd ik me goed staande. Sterker nog, ik vind dat ik naar omstandigheden vrij relaxt ben.

Wat een heerlijke ochtend! Ik heb genoten en energie gekregen om de rest van de dag heerlijk verder te brainstormen en te werken. Op verzoek van enkele deelnemers plaats ik het gedicht waarmee ik vandaag bijeenkomst 3 afsloot online.

Heerlijk om aan het zelfvertrouwen van mijn deelnemers te werken en ondertussen zelf keihard geconfronteerd te worden met het feit dat ik zelf hier en daar vertrouwen in mezelf mis. Nu ik met iets nieuws bezig ben ontpopt mijn onzekerheid als een vlinder uit haar coconnetje.

Rennen, vliegen, hollen en dan stilstaan. Stilstaan om te beseffen dat het hollen niet zo prettig is. Ik word er onrustig van, opgefokt en emotioneel labiel.

Veel mensen hebben één geweldig groot talent: opnoemen wat niet goed is of wat niet goed gaat. Dingen die verbeterd moeten worden, waar ze ontevreden over zijn en waar keihard aan getrokken moet worden. Sommige mensen noemen dat doelen. Ik noem het klagen.

Een van mijn vriendinnen is verliefd. Hoteldebotel verliefd. Vier maanden kent ze hem. En het klikt helemaal. Ze kan zichzelf zijn, ze hebben fantastische gesprekken, ze zijn graag samen en in de slaapkamer? Daar schijnt het ook geweldig te gaan.

De kop is eraf. De eerste Mental Fitness 4U bijeenkomst zit erop. Ik kan nauwelijks beschrijven hoe ik me voel. Alsof ik me in een droomtoestand bevind. Niet volledig bewust van de uren die ik zojuist heb doorgebracht met 12 enthousiaste, openhartige en leergierige deelnemers.

'Tuurlijk houden we contact!' 'En nee hoor, als ik verhuis dan verandert er helemaal niks.' Wie heeft er niet zo'n belofte gehoord om vervolgens een vriendschap een langzame, of soms een snelle dood te zien sterven?

Twitter = ik moet plassen. Facebook = ik heb geplast. 4square = hier plas ik. Youtube = bekijk deze plas! LinkedIn = ik kan heel goed plassen. (Willem Karssenberg)

Mensen eisen graag hun gelijk. Is het niet linksom, dan rechtsom. Als ze vinden dat twee mensen niet bij elkaar passen en na tien jaar gaan ze uit elkaar zeggen ze: 'Zie je nou wel, ik had gelijk.' Als een man na jaren van speculatie uit de kast komt en vertelt dat hij homoseksueel is, zeggen ze: 'Ik zei toch dat hij homo is?'

Hoe makkelijk is het om in je eigen vertrouwde wereld te blijven. Om te blijven doen wat je dagelijks doet. Zonder dat je enig idee hebt of je ergens kunt verbeteren. Je functioneert op de automatische piloot en slaapt graag in je eigen gecreëerde berenhol.

Mensen zijn gewoontedieren en houden niet van verandering. Zodra ze een beeld van een situatie hebben gevormd blijft dat beeld als een kras op een steen in het geheugen gegrift. Dat geldt ook voor meningen over mensen. Al bij het eerste contact krijgen mensen een stempel. Aardig. Niet aardig. Arrogant. Open. Vriendelijk. Luidruchtig. Introvert. Suf... Dat helpt om de wereld overzichtelijk te houden.

Apetrots, vol energie en hyper. Ik kan nauwelijks verwoorden hoe ik me voel. Na maanden van nadenken, twijfelen, overwegen, uitstellen en de andere kant op kijken hakte ik vorige maand de knoop door. De training Mental Fitness 4U was geboren. Ik kon eindelijk mijn passie voor de sportschool combineren met het mentale! Nauwelijks twee weken terug verkondigde ik voor het eerst in een van mijn lessen op de Sportlagune dat ik deze training ga geven. Sinds gisteren is de groep officieel vol.

Irritatie is een rotgevoel dat je zo snel mogelijk uit je systeem wilt deleten. Het liefst wil je dat de persoon die je irriteert stopt met datgene wat jou stoort. Spannender is het om je irritatie te onderzoeken. Diegene die je graag achter het behang wilt plakken kan jou namelijk erg veel leren.