9210202. Dat was mijn studentnummer. Via dit nummer kon ik mijn tentamencijfers zien die op A4-vellen in de hal werden opgehangen van de Radboud Universiteit. Wat vond ik dat stom. Niet menselijk. En vooral niet persoonlijk. Ik was een van de vele studenten en ging op in de massa.

Toen en nu. Wat een verschil. Als tiener en jongvolwassene was ik onzeker, zoekende, somber en ongelukkig. Niemand die er iets van merkte, want voor de buitenwereld leek alles goed te gaan. Ik haalde goede cijfers, behaalde het vwo en ging studeren.

Ik herinner me nog goed mijn eerste meditatiemoment, helemaal aan het einde van een Bodybalance-les. Twintig jaar geleden lag ik daar op de grond, zwaar gefrustreerd. "Wat doe ik hier?" vroeg ik me af. "In 10 minuten kan ik zoveel dingen DOEN!" Yoga en meditatie leken me toen saai en tijdverspilling.

De afgelopen weken was ik snotterig, grieperig en moe. Kortom, ik was niet fit. Kwam dat uit? Nee, natuurlijk niet. Ziek zijn komt nooit uit. Ik wilde het niet eens 'ziek' noemen. Ik had fysieke klachten. Irritante klachten. Klachten die mij wat wilden vertellen, alleen had ik het vooral druk om deze klachten mentaal te bestrijden (Gewoon doorgaan, het is maar een verkoudheidje). 

Een beetje spannend vind ik het wel: met de wereld mijn gloednieuwe website delen! Zakelijk, maar ook persoonlijk. Fris, eigentijds, duidelijk, simpel en niet te veel poespas. Tijdens het creatieproces had ik wel wat struikelblokken. Grootste struikelblok? Ikzelf. 

De afgelopen periode ben ik meer dan normaal geïnteresseerd in het onderwerp geld. Waarom? Omdat de kosten in Nederland voor veel mensen zijn gestegen, er meer mensen zijn met geldproblemen en omdat het een trend is om meer overvloed en dus meer geld te manifesteren. Maar maakt (meer) geld wel zo gelukkig?

Wat is zelfbeeld? Is het aangeboren of aangeleerd? Hoe heeft het zelfbeeld invloed op gedrag? En hoe kun je jouw zelfbeeld optimaliseren? Interessante vragen waar ik graag in dit blog dieper op inga.

"Je bent wel heel eerlijk en open in je blogs. Ben je niet bang dat dit tegen je gebruikt gaat worden?" Deze vraag werd mij onlangs gesteld. Een terechte vraag. En een vraag die me zeker heeft beziggehouden. Ik besloot al snel. Nee. Ik wil gewoon eerlijk zijn en me kwetsbaar durven opstellen. Ook al loop ik daardoor opdrachten mis. En daar heb ik vijf verschillende redenen voor. 

Al als een klein meisje vroeg ik me af wat ik op deze wereld deed. Ik keek om me heen en voelde me anders. Alleen. Onbegrepen. Enigszins somber. Toen ik tiener werd, was dat niet anders. Ik probeerde van alles en nog wat om mezelf gelukkig te maken. Daarbij luisterde ik vooral naar mijn ouders, mijn klasgenoten, vriendinnen en andere mensen om mij heen. Het recept voor geluk dacht ik te vinden in goed leren, hoge cijfers halen, studeren, uitgaan, een leuke vriend vinden en uiteindelijk een droombaan vinden. 

Laatst gaf iemand mij feedback. "Ik resoneerde niet met jouw laatste blog. Je vertelde dat je ons mee zou nemen in jouw eigen proces, maar eigenlijk gaf je tips. Ik zou liever meer over jouw persoonlijke zoektocht willen lezen."

Sinds 1 november werk ik niet meer als psycholoog bij HumanCapitalCare. De komende periode neem jullie graag mee tijdens mijn eigen zoektocht naar een nieuwe werkuitdaging. Stap 1 is ontdekken wat ik wil. Hierbij is het vooral belangrijk om te ontdekken wat mij plezier geeft en waar ik echt blij van word. Voor mij (en voor veel mensen met mij) is dat niet altijd even eenvoudig. Niks om voor te schamen. Want waar je werkplezier van krijgt kan variëren naarmate je ouder wordt. Daarnaast krijgen we tijdens het leven te maken met verschillende factoren die jouw diepste werkverlangens kunnen vertroebelen. Wat zijn deze factoren?

Op 10 oktober 2019 trad ik officieel in dienst bij HumanCapitalCare. Inmiddels zijn we 1 jaar verder en is mijn contract verlengd. Een goed moment om terug te blikken. Kort samengevat: ik heb ontzettend veel geleerd. En wat zit ik toch goed op mijn plek!

Juli 2005. De maand en het jaar waarin ik officieel als zzp'er begon. Ruim 14 jaar later besluit ik om in loondienst te gaan. Wat een enorme verandering. En wat heb ik er zin in!

Afgelopen week kreeg ik een e-mail met een confronterende vraag: Er is bijna niets te vinden over hoogzwanger je moeder verliezen. Fijn om jouw blogs hierover te lezen. Ik voel eindelijk herkenning omdat ik hetzelfde heb meegemaakt. Eigenlijk heb ik een vraag: hoe ben jij hiermee omgegaan?

20 november 2017 ben ik bevallen van een prachtige, gezonde dochter: Emily Jeane Dapperen. Aan de ene kant is het ontzettend kort geleden. Aan de andere kant lijkt het ook alsof ze er altijd is geweest. Bijzonder om te merken hoe snel je aan een nieuwe situatie went. Hoewel er natuurlijk ook genoeg uitdagingen zijn geweest.  

Veranderen is lastig. Helemaal als je gewend bent om alleen te zijn. Bijna 8 jaar was ik single en woonde ik alleen. Ik was vooral bezig met mijn werk, deed leuke dingen met vriendinnen en had zo nu en dan een date. Serieus relatiemateriaal zat er niet tussen, totdat deze man eind vorig jaar in mijn leven verscheen.